Perli się rosa niby różaniec,
Jak płaszcz królewny błyszczą zagony...
Na dawne kresy, na Polski kraniec
Idą Legiony.
Na obce ziemie idą tułacze,
Na wraże ludy i obce strony,
Gdzie nikt nad grobem ich nie zapłacze,
Idą Legiony.
Z pieśnią rycerską śmiało i dumnie,
Choć los przyszłości taki zamglony.
Na wrogów ciżbę, w szarej kolumnie
Pójdą Legiony.
Nikt im wawrzynem nie stroi głowy,
Nikt nie pocieszy duszy stęsknionej,
Ale gdzie bój się zaczyna nowy –
Idą Legiony.
Gdzie mogił szare ciągną się rzędy
I krzyż ciosany sterczy ramiony,
Gdzie nie ma wieńców, ni kwiatów, tędy –
1. |
|
2. |
Gazeta_Polska_1915_108, s. 3. |
3. |
Barański, Franciszek, Jak to na wojence ładnie: pieśni żołnierskie i legionowe 1914–1919, Lwów, Księgarnia Polska, 1920, s. 101. |
4. |
|
5. |