Nie masz bracie, jak w komunie,
W gronie hartowanych dusz,
Ogień buntu w duszy płonie
Większy od zaciekłych burz.
Nie zgnębią prowoki, szpicle
Ducha, co się w masach tli.
Choć się wścieka zgraja szpicli,
Zwyciężymy jednak my.
Więc naprzód marsz, mimo przeszkody,
Mimo wielu wrogich sił,
Każdy z nas zapałem młody
Walczy, by świat inny był.
My, robocza awangarda,
Wyzwolenia niesiem zew,
/Starym czasom – nasza wzgarda,
A za nowe damy krew./bis
W bój idziemy raźno, śmiało,
Młoda, zetemkowa(1) brać,
Życie nam naukę dało,
W walce potrafimy trwać.
My na naszych posterunkach
Jak żołnierze w boju czas,
Nam nie myśleć o frasunkach,
Gdy się jest na czele mas.
(1) ZMK – skrót ZMK w P (Związek Młodzieży Komunistycznej w Polsce, zmieniona nazwa KZM – Komunistycznego Związku Młodzieży).
1. |
Kalicka Felicja, Olearczyk Edward, Polskie pieśni rewolucyjne z lat 1918–1939, Warszawa, Książka i Wiedza, 1950, s. 262–265. |
2. |
Bekier Elżbieta, Niech rozbrzmiewa wolny śpiew: śpiewnik, Warszawa, Książka i Wiedza, 1952-07, s. 365–367. |