Niechaj będzie pochwalony, Bóg w Betlejem narodzony,
Który z nieba zszedł na ziemię, by odkupił ludzkie plemię.
Dziecię Jezus zeszło z nieba, by łaknącym podać chleba,
By cierpiącym życie słodzić, by ze Stwórcą świat pogodzić.
Światło zeszło wśród ciemności, więc Anieli z wysokości
Chwałę Bogu wyśpiewują, pokój ludziom oznajmują.
Dziecię Zbawcą ogłaszają, doń pośpieszyć zapraszają,
Boską cześć dają nie sami: z pastuszkami, z bydlętami.
Gwiazda świeci przy Dziecinie, od jej blasku ciemność ginie,
Więc Królowie z pogan rodu, śpieszą do Niej z darem wschodu,
Za to Bóg ich rozwesela, światło wiary im udziela
Tak, że dzisiaj w świętych gronie chwalą Boga na Syonie.[1], [2]
1. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 79. |
2. |
Śpiewnik kościelny katolicki: czyli największy podręcznik dla ludu i organistów w kościołach katolickich. Cz. 1, s. 58. |
3. |
Flasza Tomasz, 50 najwięcej używanych kolęd, Kraków, Antoni Piwarski i Spółka, 1930, s. 17. |
4. |
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.