Pasterze bieżeli, gdy głos usłyszeli
Śpiewania anielskiego
Znaleźli w żłóbeczku w Betlejem miasteczku
Jezusa maleńkiego.
Osiołek z wołem usługują,
Klękają znając adorują
Stworzyciela swojego.
Widząc to pasterze, iż bydlęta szczerze
Nieme ukłon oddają,
Padli na kolana, tak wielkiego Pana
Zaśpiewawszy witają:
„Zawitaj Boże utajony,
Z Panienki czystej narodzony!”
Na twarze upadają.
Gdy się pokłonili, do trzody śpieszyli
Weseli pastuszkowie.
Bo gwiazdę ujrzeli, że dzień rozumieli;
Alić to trzej królowie
Od wschodu z darami jechali,
By pokłon Panu królów dali
Poddani Monarchowie.
Będąc blisko szopy, że poszyta w snopy,
Bardzo się zadziwili.
Idą na pokoje. Widząc bydląt dwoje
Myślą, że pobłądzili.
Majestat gdzie jest upatrują,
Żłóbek im z Panną pokazują,
Dopiero się cieszyli.
Z najgłębszym ukłonem przed takowym tronem
Na oblicze padali;
Z serdecznej ofiary swe trojakie dary
Jezusowi oddali:
Te mile Zbawiciel przyjmuje,
Lecz bardziej serca ich szanuje,
Że Go Bogiem uznali.
Wszechmogący Boże! Któż wymówić może,
Co czynisz dla stworzenia,
Kiedy Swoje Bóstwo zsyłasz na ubóstwo
I na srogie męczenia:
Niechże Ci w Trójcy jedynemu,
Cześć, chwała Bogu przedwiecznemu
1. |
|
2. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 85, 86. |
3. |
Śpiewnik kościelny katolicki: czyli największy podręcznik dla ludu i organistów w kościołach katolickich. Cz. 1, s. 65. |
