Pieśń wojenna

Zgłoszenie do artykułu: Pieśń wojenna

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Wariant 1

Strzałka

Czy w radzie, czy w zwadzie, czy w swarnej gromadzie,

w modlitwie czy w bitwie, czy harcem w gonitwie,

rycerskie rzemiosło przed wszystkie rej wiedzie,

bo wszędy ten pierwszy, kto w boju na przedzie!

Z potrzeby w potrzebę i z cwału w cwał,

ze szańca na szaniec i z wału na wał!

/To rozkosz, to rozkosz jedyna

rycerska przyczyna, rycerski to tan./bis

Co rycerz, to pan!

Gdy świta, powita na hełmie mię kita

i dzwoni miecz w dłoni, i cieszy rżeń koni.

Poranna mię surma gotowym znajduje –

o, nędzarz, kto takiej rozkoszy nie czuje!

Z potrzeby w potrzebę...[1]

Wariant 2

Strzałka

Czy w radzie, czy w zwadzie,

Czy w swarnej gromadzie,

W modlitwie, czy w bitwie,

Czy harcem w gonitwie,

Rycerskie rzemiosło

Przed wszystkie rej wiedzie,

Bo wszędy ten pierwszy,

Kto w boju na przedzie.

Z potrzeby w potrzebę

I z cwału w cwał,

Ze szańca na szaniec

I z wału na wał.

To rozkosz jedyna,

Rycerska przyczyna,

Rycerski to tan!

Co rycerz, to pan!

Gdy świta, powita

Na hełmie mię kita,

I dzwoni miecz w dłoni,

I cieszy rżeń koni,

Poranna mię surma

Gotowym znajduje,

O nędzarz, kto takiej

Rozkoszy nie czuje!

Z potrzeby w potrzebę...

Lew srogi, gdy wrogi

Podściela pod nogi,

Baranek, gdy wianek

Uplata dla branek.

Wesoły przy uczcie,

Piosenkom życzliwy,

To człowiek szczęśliwy,

To rycerz prawdziwy.

Z potrzeby w potrzebę...[2]

Wariant 3

Strzałka

Czy w radzie, czy w zwadzie, czy w swarnej gromadzie,

W modlitwie, czy w bitwie, czy harcem w gonitwie,

Rycerskie rzemiosło przed wszystkiem rej wiedzie,

Bo wszędy ten pierwszy, kto w boju na przedzie.

Z potrzeby w potrzebę, i z cwału w cwał,

Ze szańca na szaniec, i z wału na wał!

/To rozkosz, to rozkosz jedyna,

Rycerska przyczyna, rycerski to tan!/bis

Co rycerz to pan.

Gdy świta, powita na hełmie mię kita,

Zadzwoni miecz w dłoni, gdy słucham rżeń koni,

Poranna mię surma gotowym znajduje.

O, nędzarz, kto takiej rozkoszy nie czuje.

Z potrzeby w potrzebę...

Lew srogi, gdy wrogi podścieła pod nogi,

Baranek, gdy wianek uplata dla branek,

Wesoły przy uczcie, piosenkom życzliwy,

To człowiek szczęśliwy, to rycerz prawdziwy.

Z potrzeby w potrzebę...[3]