Tytuł: |
Podług dawnego zwyczaju |
Autor słów: |
Piosenka ta, to powszechnie znany z licznych komediooper i śpiewów domowych polonez, niewykluczone, że ostatecznego autorstwa maestra Karola Kurpińskiego, który go przysposobił na motywie dawnej muzyki i tekstu. Do tego jest stosowna oracja pożegnalna pióra samego Schillera (Kram z piosenkami, czyli obrazki śpiewające, Warszawa 1977) oraz zręczna Waleta na pożegnalną ostatecznie codę ułożona przez Leona Schillera, tym razem w roli kompozytora występującego:
A kiedy już odjeżdżacie,
I nas samych zostawiacie,
Pamiętajcie, żeście nasi,
A my przyjaciele wasi!
Gdy już goście odjeżdżają
Na waletę tak śpiewają:
Pamiętajcie, żeście nasi,
A my przyjaciele wasi[2].
1. |
Barański, Franciszek, W górę serca!: drugi zbiór pieśni narodowych i patriotycznych. Cz. 2, Słowa, Lwów, Warszawa, Księgarnia Polska, 1920, s. 13, 14. |
2. |
Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 47, 48. |