Grupa wokalna utworzona w grudniu 1970 r. w składzie: Aleksander Bem, Ewa Bem i Andrzej Ibek. Zadebiutowała nagraniami radiowymi dla Programu III Polskiego Radia. Jako samodzielna grupa wokalno-instrumentalna w składzie: Aleksander Bem – voc., dr., lider, Ewa Bem – voc., perc., Andrzej Ibek – voc., pf., Tadeusz Gogosz – bg., wystąpiła na Studenckim Festiwalu Jazzowym Jazz nad Odrą ’71 we Wrocławiu, gdzie zdobyła I nagrodę. W tym samym roku została także laureatem I nagrody na Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych oraz nagrody dziennikarzy na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Wystąpiła na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Jazzowym Jazz Jamboree ’71 w Warszawie. Koncertowała w kraju oraz w Czechosłowacji, Jugosławii, Bułgarii, ZSRR i NRD. Współpracowali z nią m.in.: Czesław Bartkowski, Jerzy Bartz, Marek Bliziński, Jan Jarczyk, Janusz Kozłowski, Zbigniew Namysłowski, Janusz Stefański.

Chętnie posługiwała się scatem. Tworzyła muzykę będącą oryginalnym połączeniem rocka, jazzu, bossa novy i bluesa. Dokonała licznych nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia. W 1973 r., po odejściu Aleksandra Ibka i Tadeusza Gogosza, przekształciła się w grupę Bemibem. W 1991 r. reaktywowała się w pierwotnym składzie. W listopadzie 1991 r. wystąpiła z grupą przyjaciół w koncercie radiowym na antenie Programu III Polskiego Radia.

W latach 1992–1993 wzięła udział w Krajowym Festiwali Piosenki Polskiej w Opolu. W marcu 1993 r. dokonała nowych nagrań w Rozgłośni Polskiego Radia w Łodzi, które ukazały się na CD Bemibek: Dziennik mej podróży. Dawny repertuar zespołu przypomniał CD Bemibek-Bemibem: Bemowe frazy oraz CD Złota kolekcja: Bemibek, Bemibem^[1].