Literat, poeta i autor tekstów piosenek, także rysownik i tłumacz. Absolwent Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. Debiutował w 1934 r. w szkolnych pismach „Głosy Sztubackie” i „Filareta”. W czasie studiów zdobył I nagrodę za wiersz Polska w konkursie poetyckim zorganizowanym przez Polską YMCA w 1938 r. W latach 1941–1944 współpracował z konspiracyjnym pismem społeczno-literackim „Sztuka i Naród”, w którym, jako Andrzej Augustowski, drukował wiersze, opowiadania i recenzje. Brał udział w powstaniu warszawskim. Pisał wówczas pieśni partyzanckie, m.in. Marsz słowiański i Warszawa była startem. Po upadku powstania przebywał w obozach jenieckich w Niemczech.

W 1945 r. powrócił do Warszawy. W prasie codziennej („Express Wieczorny”, „Życie Warszawy”) oraz w tygodnikach i pismach literackich („Odra”, „Nowa Kultura”, „Odrodzenie”, „Szpilki”, „Nowiny Literackie”) publikował wiersze, opowiadania, felietony, teksty satyryczne, a także rysunki. Wydał drukiem zbiory opowiadań Szczypta szaleństwa i Polując na miłość oraz zbiór opowiadań i wierszy Pogłaskać kolanko. Jako autor tekstów zadebiutował w 1947 r. piosenką Dziewczyna z radia. Jej popularność sprawiła, że teksty piosenek stały się podstawową formą jego twórczości.

Pisał m.in. dla Andrzeja Boguckiego, Olgierda Buczka, Czerwono-Czarnych, Czerwonych Gitar, Mieczysława Fogga, Janusza Gniatkowskiego, Ludmiły Jakubczak, Marii Koterbskiej, Steni Kozłowskiej, Haliny Kunickiej, Zbigniewa Kurtycza, Marty Mirskiej, Jerzego Połomskiego, Sławy Przybylskiej, Hanny Rek, Reny Rolskiej, Ireny Santor, Katarzyny Sobczyk, Karin Stanek, Jaremy Stępowskiego i Violetty Villas. Jest także autorem:

– przekładów librett i tekstów wokalnych operetek Hrabia Luksemburg i Wesoła wojna;

– tekstów wokalnych operetek Fiołek z Montmartre’u, Manewry jesienne, Cnotliwa Zuzanna, Cygańska miłość i The Music Man;

– przekładów tekstów piosenek do sztuk Romeo, mój sąsiad (muz. R. Hadżijew) i Serwus, Pietrek (muz. G. Natschinsky);

– tekstów piosenek do musicali i komedii muzycznych Dziękuję ci, Ewo, Eksportowa żona, Skrzydlaty kochanek (libr. Jan Majdrowicz, muz. Stanisław Renz), Najpiękniejsza, Café „Pod Minogą” według Wiecha (libr. Jan Majdrowicz, muz. Marian Lida), Ostatni romans księcia Valentino (libr. T. Chrzanowski, muz. Adam Markiewicz, Edward Pałłasz);

– tekstów piosenek do scenicznych bajek dla dzieci Czerwone pantofelki według Hansa Christiana Andersena (współaut. M. Niewiarowski, muz. Romuald Żyliński), Królowa śniegu według Hansa Christiana Andersena (libr. Eugeniusz Szwarc, muz. Mieczysław Święcicki), Czerwony Kapturek (libr. Eugeniusz Szwarc, muz. Władysław Szpilman), Chłopiec z gwiazd wg Oscara Wilde’a (muz. Zenon Kowalowski).

Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 197 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego).

Jest laureatem:

– I nagrody w plebiscycie „Expressu Wieczornego” w 1961 r. na najpopularniejszą polską piosenkę powojenną za Gdy mi ciebie zabraknie,

– wyróżnienia w konkursie PAA Pagart w 1961 r. za Stary cylinder,

– II nagrody w konkursie Polskiego Radia w 1963 r. za Przyjdzie na to czas,

– wyróżnienia na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’63 za Taką sobie miłość,

– I nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’64 za O mnie się nie martw^[1].