Służyłem u pana

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:	Służyłem u pana
	Służyłem u pana pierwszego lata
Klasyfikacja:	pieśń ludowa
Autor słów:	nieznany

Informacje

Tekst utworu pochodzi z Gniezna. Jest to tzw. pieśń rosnąca, powstająca wskutek naliczania coraz to nowych przedmiotów, przy czym w każdej kolejnej zwrotce powtarza się także poprzednio wyszczególnione wiersze. Źródła tych utworów należy szukać w żydowskiej Hagadzie, czyli pieśni o charakterze dydaktyczno-religijnym, polegającej na podobnym wyliczaniu rzeczy czy też czynności. Forma ta przeszła następnie do szkół, jako dogodna mnemotechnicznie dla celów dydaktycznych, a stamtąd zaś do pieśni ludowej wykonywanej w trakcie zabaw. Utwór spotykany na Rusi Białej oraz Węgierskiej^[1].

Humorystyczna ta piosenka, zbudowana na zasadzie tak zwanej „wyliczanki” paradoksalnych sytuacji lub pomysłów, odnotowana jest przez Oskara Kolberga w wielu regionach kraju. W folklorze polskim spotykamy wiele pieśni, tekstów i bajek ludowych tego typu. Na przykład Ja mały żaczek, Powiedziałbym wam kazanie, ale pies mi zjadł śniadanie^[4].

Bibliografia

1.	Bystroń, Jan Stanisław, Polska pieśń ludowa: wybór, Chicago, Rada Polonii Amerykańskiej, 1945, s. 65–67.
2.	Śpiewnik pracownic polskich, wyd. 5 powiększone, Poznań, 1919, s. 126–128.
3.	Komisja Antropologiczna Akademii Umiejętności w Krakowie, Zbiór Wiadomości do Antropologii Krajowej, Kraków, Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1877, t. 8, s. 96.
4.	Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 170. Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu oraz muzyki utworu.

Służyłem u pana

Logowanie

Odzyskiwanie hasła