Stare Dzwony

Zgłoszenie do artykułu: Stare Dzwony

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwa:

Stare Dzwony

Data powstania:

1983

Informacje

Jeden z najpopularniejszych w Polsce zespołów szantowych. Powstał w 1983 r. W źródłach jako rok powstania zespołu pojawia się również 1982 r., a nawet 1980 r. Problem z rokiem powstania zespołu wynika też stąd, że na ich jedynej płycie winylowej, wydanej w listopadzie 1983 r., jeszcze nie było nazwy zespołu, ale już w maju 1984 r. na pewnej broszurce wydanej do tej płyty, nazwa już jest[2]. Najczęściej występował jako kwartet. Czasami powiększał się do septetu. Podstawowy skład tworzyli: Ryszard Muzaj – voc., g., Jerzy Porębski – voc, g, pf., tr., Marek Szurawski (właśc. Siurawski) – voc., flażolet, lider, Janusz Sikorski – voc.

Koncertował na wszystkich ważniejszych imprezach szantowych w kraju, a także w Wielkiej Brytanii, Francji, Holandii, Niemczech, Szwecji, USA i Kanadzie. Ma w repertuarze klasyczne szanty i współczesną piosenkę żeglarską. Po śmierci Janusza Sikorskiego w 1995 r. doszedł Andrzej Korycki – g.

Występował i nagrywał także w zmiennej obsadzie. Z zespołem współpracowali m.in.: Waldemar Długosz, Andrzej Mendygrał, Mirosław Peszkowski.

Jest laureatem Grand Prix na Festiwalu Piosenki Żeglarskiej Shanties ’91 w Krakowie[1].

Bibliografia

1. 

Wolański, Ryszard

2. 

Piotrowski, Kamil Piotr