Nazwisko: |
Denhoff-Czarnocki, Wacław |
Pseudonim: |
Szembek |
Data urodzenia: |
5 listopada 1894
|
Miejsce urodzenia: |
Warszawa |
Data śmierci: |
11 kwietnia 1927
|
Miejsce śmierci: |
Bydgoszcz |
Autor tekstów, poeta, literat, dziennikarz. Od 1912 r. członek Związku Walki Czynnej. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął studia medyczne na uniwersytecie w Lozannie, gdzie należał do Związku Strzeleckiego. Wrócił do kraju z chwilą wybuchu wojny, by wstąpić do V batalionu I Brygady Legionów. Był dowódcą kompanii. 15 sierpnia 1915 r. w stopniu podporucznika został odkomenderowany na tyły do pracy w Polskiej Organizacji Wojskowej. Pełnił funkcję komendanta tej organizacji w Piotrkowie, na Kujawach, w obwodzie warszawskim i w okręgu Lublin. Uczestniczył w walkach o Lwów, a następnie w wojnach polskich 1919–1920[1]. Brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej[3]. Przez jakiś czas służył w 65 pp. W 1925 r., ze względu na zły stan zdrowia, musiał opuścić szeregi wojskowe. Leczenie w Zakopanem i Rajczy nie powstrzymało rozwijającej się choroby[1].
W jego dorobku znajduje się wiele wierszy i piosenek żołnierskich. Wydał: Piosenki i wiersze (1916), Peowiackie piosenki (1917), Włóczęgę (1927). Jego utwory cieszyły się dużą popularnością. Najdłużej przetrwała, wzbogacona przez niego o nowe strofy, piosenka O, mój rozmarynie[2].
