Plastyk, aktor, scenarzysta, poeta, prozaik. Studiował malarstwo, grafikę i sztukę użytkową w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Od 1956 r. związany był z Piwnicą Pod Baranami jako współzałożyciel, scenograf, aktor, autor tekstów kabaretowych i piosenek. Współpracował z teatrami i klubami studenckimi, m.in. z warszawskim Studenckim Teatrze Satyryków oraz krakowskim Teatrem 38 i „Klubem Pod Jaszczurami”, w których wystawiano jego sztuki i widowiska. Występował także z własnym kabaretem Remiza.

W latach 1964–1966 był kierownikiem literackim krakowskiej grupy beatowej Szwagry. Pod jego opieką artystyczną zespół zdobył I miejsce w I Ogólnopolskim Przeglądzie Muzyki Rozrywkowej w Gliwicach, dokonał pierwszych nagrań radiowych i płytowych.

Jest autorem:

– zbiorów literackich Opowiadania zwykłe, (opowiadanie pt. Chudy i inni stało się kanwą własnego scenariusza filmu pod tym samym tytułem), Słońce wschodzi raz na dzień i inne utwory, (tytułowy utwór posłużył za podstawę scenariusza filmowego oraz przygotowanego przez Wojciecha Siemiona w warszawskim Studenckim Teatrze Satyryków monodramu ... i diabłu ogarek);

– scenariusza filmowego Pięć i pół bladego Józka (reż. Henryk Kluba);

– sztuki Romans sądowy;

– widowisk Żywot Łazika z Tormesu (muz. Andrzej Zarycki) i Ballada człowieka o miłości (muz. Janusz Zieliński);

– libretta bufet-opery Kur zapiał (muz. Jan Kanty Pawluśkiewicz);

– skeczy, monologów, scenek, parafraz i tekstów piosenek.

Grał drugoplanowe role w filmach Chudy i inni (reż. Henryk Kluba), Sól ziemi czarnej, Ktokolwiek wie... (reż. Kazimierz Kutz), Przeprowadzka (reż. Jerzy Gruza), Rancho Texas (reż. Wadim Berestowski), Wesela nie będzie (reż. Waldemar Podgórski), Przez dziewięć mostów (reż. Ryszard Ber), Szyfry (reż. Wojciech Jerzy Has), Wszystko na sprzedaż (reż. Andrzej Wajda).

Jest laureatem:

– wyróżnień z Piwnicą Pod Baranami i indywidualnych (za Balladę o Jacku i Niebieską patelnię) na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’63,

– nagrody im. T. Borowskiego oraz Fundacji Kościelskich w Szwajcarii za debiut literacki (Opowiadania zwykłe) w 1963 r.,

– II nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’65 za piosenkę Gdy zmęczeni wracamy z pól.

W 1988 r. jego przyjaciele J. Mazur i A. Szwarc założyli w Montrealu (Kanada) fundację jego imienia, przyznającą nagrody młodym polskim twórcom, których sztuka nie poddaje się konwencjonalnym ocenom. W 1990 r. pierwszym laureatem tej nagrody został plastyk Kazimierz Madej, w 1991 r. zespół szczecińskiej Piwnicy Pod Kryptą, pod której egidą odbywają się co roku Dymnalia – recitale, koncerty, wystawy i spektakle poetyckie przypominające jego postać i twórczość. Po śmierci autora ukazała się nakładem Wydawnictwa Literackiego w Krakowie książka-album Słońce wschodzi raz na dzień i inne opowiadania. Dzieła zebrane Wiesława Dymnego opublikowało wydawnictwo Muza^[1].