Aktorka, piosenkarka i tancerka, także kompozytorka. W 1928 r. ukończyła Szkołę Umuzykalnienia i Tańca Scenicznego Tacjanny i Stefana Wysockich w Warszawie i rozpoczęła pracę pedagogiczną w tej szkole. Zadebiutowała w 1928 r. w teatrzyku Qui Pro Quo w rewii Ja lubię podglądać jako śpiewająca tancerka w zespole Tacjan Girls^[1] lub w rewii pt. Czy Anna jest panna^[2]. Później śpiewała solo i w tercecie z Ireną Różyńską i Terné_Zofia^[1]. W kolejnym programie – Czy pani Marta jest grzechu warta – wystąpiła jako solistka, zyskując dobre recenzje, m.in. w „Kurierze Warszawskim”. Tytułową piosenkę nagrała na płytę dla „Syreny Record”.

W maju 1929 r. występowała na pierwszej Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu. 14 marca 1930 r. w rewii Maj za pasem w „Qui Pro Quo” zaprezentowała w duecie z Mieczysławem Foggiem tango własnej kompozycji pt. Nasza jest noc, które stało się wielkim przebojem. Od 1 października 1931 r. występowała w „Bandzie”. Dała się poznać jako dobra aktorka, piosenkarka, tancerka i parodystka. Z „Bandy” przeszła w 1933 r. do „Rexa”. W 1934 r. występowała w „Cyganerii” i „Starej Bandzie w Hollywood”. Występy te trwały do czerwca 1935 r. W kolejnym sezonie wstąpiła do „Cyrulika Warszawskiego”, gdzie grała do 1938 r. Następnie przeniosła się do teatru „Buffo”. Odniosła tam wielki sukces w Porwaniu Sabinek; grała też w „Małym Qui pro Quo”^[2].

W 1933 r. zadebiutowała w filmie Zabawka (reż. Michał Waszyński). W okresie międzywojennym zagrała w filmach Antek policmajster, Papa się żeni (reż. Michał Waszyński), Córka generała Pankratować (reż. Mieczysław Znamierowski) i Parada Warszawy (reż. Konrad Tom). Po wojnie wystąpiła w Inspekcji pana Anatola (reż. Jan Rybkowski) i Café „Pod Minogą” (reż. Bronisław Brok), a także w epizodycznej roli w Historii współczesnej (reż. Wanda Jakubowska)^[1].

Komponowała piosenki do słów Juliana Tuwima. Oprócz tanga Nasza jest noc, przebojem był Głos z daleka; w sumie napisała kilkanaście piosenek. Okupację hitlerowską przeżyła w Warszawie^[2].

W lipcu 1945 r. wystąpiła w Teatrze Syrena w Łodzi w programie Inne czasy. Od 1948 r. związana była z warszawskim Teatrem Syrena. W latach 60-tych i 70-tych brała udział w koncertach estradowych. W 1974 r. zaśpiewała nawet z jazzowym zespołem Hagaw na festiwalu Old Jazz Meeting ’74 w Warszawie. Jest bohaterką hasła w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 24 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego)^[1].