Piosenkarka, aktorka i tancerka, absolwentka Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej w Gliwicach i Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (PWST) w Krakowie. Jeszcze podczas studiów zadebiutowała jako wokalistka rockowa i autorka tekstów do tejże muzyki. Wraz z zespołem otrzymała kilka nagród na przeglądach kapel amatorskich i nagrała dwie piosenki (Radio Kraków). Po ukończeniu PWST nie zdecydowała się na stały angaż w teatrze, pomimo wielu atrakcyjnych ofert. W to miejsce podjęła trwającą do dnia dzisiejszego współpracę z Ewą Kornecką i Kazimierzem Madejem i z założoną przez nich trupą artystyczną (m.in. Beata Malczewska, Przemysław Branny) o nazwie Kabaret Miejski (obecny Loch Camelot). Kabaret nawiązał do tradycji Jamy Michalikowej i legendarnego Zielonego Balonika. W między czasie artystka występowała z The Willows Revival Singers Romana Michalika, jednym z najlepszych w kraju zespołów wokalnych, specjalizujących się w muzyce negro spirituals i gospel. Z chórem wystąpiła, m.in., na tournée po Kanadzie i USA.

Doświadczenia wyniesione z kabaretu i zespołu muzycznego zaowocowały znakomitą główną rolą (Sally Bowles) w wystawionym przez Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie musicalu Kabaret. Później wystąpiła jeszcze w takich musicalach, jak: Chicago (Teatr Muzyczny w Gliwicach) i Hair (Teatr Muzyczny w Gdyni). W 1993 r. zwyciężyła w Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Podczas kolejnego Przeglądu zaprezentowała swój pierwszy pełny recital pt. Pomiędzy, w którym towarzyszył jej Przemysław Branny i jazzowe trio Sebastiana Bernatowicza. Jej wysoką pozycję przypieczętowała I nagroda w konkursie piosenki kabaretowej na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (1994 r.) za piosenkę Taniec na linie (w duecie z Brannym) i III nagroda tegoż festiwalu za solową interpretację piosenki pt. Julia. Przez pewien czas związana była z krakowskim Teatrem Bagatela, gdzie zagrała w spektaklu Hej, kolęda czyli Stół polski (reż. Jacek Chmielnik).

Nieco wcześniej zadebiutowała w filmie, grając interesujące role we Wszystko, co najważniejsze (1992 r.) i Pożegnanie z Marią (1993 r.). Sukces zaowocował realizacją widowisk i spektakli telewizyjnych, zwłaszcza w Teatrze Telewizji, m.in.: Niech no tylko zakwitną jabłonie, Zima pod stołem, Drzewa umierają stojąc, Idź do panny Torpe, Szkarłatna litera, Śniadanie do łóżka i Zagubieni. Wystąpiła też w serialach TV: „Psie serce”, „Na dobre i na złe” i „Marzenia do spełnienia”. Największy rozgłos przyniosły jej koncerty z cyklu „Gala piosenki biesiadnej”, przygotowane przez Zbigniewa Górnego i Krzysztofa Jaślara. Gala, w której udział wzięli najwięksi polscy artyści estradowi (m.in., Maryla Rodowicz i Ryszard Rynkowski), objechała całą Polskę i była wielokrotnie prezentowana w TVP, zyskując wielką popularność. Płyta z piosenkami wchodzącymi w skład widowiska, to jest: starymi przebojami w nowych interpretacjach, szybko zyskała miano Platynowej Płyty.

Katarzyna Jamróz wystąpiła gościnnie na wielu albumach, m.in.: Wojciech Młynarski Prawie całość (piosenka Bohaterowie Remarqua), Różni Wykonawcy Laureaci PPA we Wrocławiu 1976–2003 (2003 r.) (Julia) i Leopold Kozłowski The Last Klezmer Of Galicia vol. 1 i 2 (m.in.: Makh Tsu Di Eygelekh, Tak, jak malował Pan Chagall, Gdy jedna łza). Dzięki współpracy z Leopoldem Kozłowskim można ją usłyszeć na koncertach z pieśniami i piosenkami żydowskimi (recital Rodzynki z migdałami)^[1].