Zgłoszenie do artykułu: Kazik

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Pseudonim:

Kazik

Starchurski, Kazucha

Nazwisko:

Staszewski, Kazimierz

Data urodzenia:

12 marca 1963

Miejsce urodzenia:

Warszawa

Informacje

Wokalista rockowy, kompozytor, autor tekstów piosenek. Studiował na Wydziale Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Muzyczny samouk. Od piętnastego roku życia występował w amatorskich zespołach rockowych. W 1978 r. utworzył grupę Poland, z którą współpracował do 1980 r. Rok później reaktywował ją pod nazwą Novelty Poland, zmienioną wkrótce na Kult. Dokonał z nią licznych nagrań dla archiwum Polskiego Radia, płytowych oraz do filmu pt. Czarne słońca (reż. Jerzy Zalewski). Spopularyzował z nią także piosenki swego ojca Stanisława Staszewskiego, utrwalone na CD Kult: Tata Kazika i CD Kult: Tata 2. Od 1989 r. występuje i nagrywa także solo. Jest zwycięzcą licznych ankiet i plebiscytów, m.in. Teleexpressu i pisma „Bravo”. W 1992 r. otrzymał nagrodę Studia 3 Polish TV w Nowym Jorku za przebój roku.

Jest laureatem:

– Wiktora ’93,

– nagrody Play-Box ’95 w kategorii wokalista roku,

– nagród polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyk ’94, Fryderyk ’95, Fryderyk ’98, w kategorii autor roku,

– tzw. „Paszportu Na Cały Świat” tygodnika „Polityka” w 1998 r. w kategorii rock-pop-estrada za „nadzwyczajną konsekwencję w podążaniu własną drogą twórczą, która była często drogą pod prąd, za niezależność od chwilowych mód i trwałych układów oraz za teksty piosenek i te liryczne i te polityczne”,

– nagród polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyk ’99 w kategorii autor roku i album roku – piosenka poetycka (CD Kazik na żywo: Las Maquinas de la Muerte),

– nagrody MTV European Music Award 2000 w kategorii Local Hero Act (Najlepszy Polski Artysta);

– nagrody im. Jacka Kaczmarskiego na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie w 2007 r.;

– w ankiecie czytelników magazynu „Tylko Rock” zwyciężył w trzech kategoriach, jako wokalista roku 1997, autor płyty CD Kazik: 12 groszy i przeboju roku 12 groszy.

Jest kompozytorem muzyki do filmu Rozdroże Cafè (reż. Leszek Wosiewicz), tytułowej piosenki filmu PitBull (reż. Patryk Vega). Publikował felietony na łamach nagazynu „Tylko Rock” i „Machina”. Swoim nazwiskiem firmował także działalność formacji Kazik Na Żywo. Współpracował w nagraniach płytowych z Jerzym Mazzollem, Kasią Nosowską, Markiem Surzynem, z zespołami Acid Drinkers, El Dupa, Piersi, Voo Voo, Yugoton. W 2000 r. ukazała się monografia Kazika i jego zespołów, Leszka Gnoińskiego pt. KULT Kazika (z CD), wydana przez In Rock[1].

Bibliografia