Słomiński, Jerzy

Zgłoszenie do artykułu: Słomiński, Jerzy

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Słomiński, Jerzy

Pseudonim:

Słoma

Informacje

Bębniarz oraz wytwórca bębnów. Grywał też na mandolinie oraz gitarze akustycznej. Studia na Akademii Sztuk Pięknych rozpoczął w 1978 r. W karierze muzycznej współpracował z Jackiem Kleyffem, Brygadą Kryzys, Osjanem, Orkiestrą Razem, Orkiestrą Na Zdrowie, IzraelemAntoniną Krzysztoń.

Na początku stanu wojennego wyjechał pod Lubartów, gdzie założył alternatywną, muzyczną społeczność, złożoną z około 20 rodzin. Zaczął robić bębny, żeby mieć na czym grać. Dało mu to utrzymanie przez 10 lat. Kilku kolegów przy okazji nauczyło się, jak robić bębny. Tak powstała formacja Bębnoluby. Były początkowo projektem autorskim. Słoma w 1997 r. zaprosił kilkoro przyjaciół, by zagrali to, co „im w duszy gra”. Dość szybko przekształciło się to w zrównoważony projekt partnerski, w którym każdy z muzyków mówił wnosił swoje melodie. W skład repertuaru wchodziły kompozycje, będące kompilacją różnych nurtów i tradycji, przeprowadzając słuchaczy przez poszczególne etapy rozwoju muzyki. Od form archaicznych do współczesnych. Słychać tam było echa Afryki i wysp Morza Karaibskiego, reggae, a trąbka i saksofon wnosiły troszkę jazzowego klimatu. Do tej pory ukazały się trzy oficjalne wydawnictwa Słomińskiego[1].

Bibliografia

1. 

http://kultura.lublin.eu/
Strona internetowa Lublina [odczyt: 07.09.2014].