Nazwisko: |
Steczkowska, Justyna |
Data urodzenia: |
2 sierpnia 1972 |
Miejsce urodzenia: |
Rzeszów |
Piosenkarka i kompozytorka, także aktorka. Absolwentka Liceum Muzycznego w Rzeszowie w klasie skrzypiec Stefana Ząbka. Studiowała wiolinistykę w Akademii Muzycznej w Gdańsku. Pochodzi z wielodzietnej, niezwykle utalentowanej muzycznie rodziny. Wraz z rodzeństwem i rodzicami (ojciec był dyrygentem, matka – nauczycielką muzyki) przez wiele lat tworzyła familijny zespół, który zyskał ogólnopolską popularność w telewizyjnym programie Spotkania muzykujących rodzin. Stawiała w nim pierwsze estradowe kroki, koncertowała z nim także w wielu krajach Europy. W 1992 r. zrezygnowała ze studiów, by poświęcić się wokalistyce.
Śpiewała w zespołach rockowych Agressiva 69, Wańka Wstańka, Revolutio Cordis i jazzowych, m.in. z własną grupą Shoco i Duet. W 1994 r. zwyciężyła w TV konkursie muzycznym Szansa na sukces. W tym samym roku wystąpiła na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w koncercie Debiuty, gdzie zdobyła Grand Prix za interpretację piosenki Moja intymność. Reprezentowała w 1995 r. polską piosenkę w konkursie Eurowizji w Dublinie (Irlandia). Wystąpiła w filmie Billboard (reż. Łukasz Zadrzyński), zagrała pierwszoplanową rolę Teresy w filmie Na koniec świata (reż. Magdalena Łazarkiewicz), do którego nagrała tytułową piosenkę i napisała muzykę (współautor Antoni Łazarkiewicz), w roli Hipolity i Tytanii śpiewała i tańczyła w transoperze Sen nocy letniej (reż. Wojciech Kościelniak, muz. Lesław Możdżer) w Teatrze Muzycznym w Gdyni, w Teatrze TV zagrała w sztukach Księga raju, Ludzie ognia oraz w filmach reklamowych. Wzięła udział w nagraniach płytowych Pawła Deląga, Ireny Santor, Grzegorza Turnaua, zespołu Voo Voo oraz Marcina Pospieszalskiego do filmu Prawo ojca (reż. Marek Kondrat) i Tomasza Stańki do filmu Egzekutor (reż. Filip Zylber).
Jej karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” odcinek 202 (reż. Ryszard Wolański).
Jest laureatką:
– Grand Prix na Baltic Festival w Karlshamn (Szwecja) w 1995 r.,
– nagrody dziennikarzy na Sopot Festival ’95,
– nagród polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyk ’96 w kategoriach: wokalistka roku, fonograficzny debiut roku, album roku – pop (CD Justyna Steczkowska: Dziewczyna Szamana) i piosenka roku (Oko za oko, słowo za słowo, wspólnie z Grzegorzem Ciechowskim),
– nagrody Play-Box ’96,
– nagrody Wiktor ’96 dla najpopularniejszej postaci TV w dziedzinie estrady,
– konkursu Radia France Internationale Odkrycie Wschodu ’97,
– nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyk 2002 w kategorii album roku – etno/folk (CD Justyna Steczkowska: Alkimja),
– nagrody Wiktor 2007 w kategorii gwiazda piosenki i estrady[1].