Oda do wąsów

Zgłoszenie do artykułu: Oda do wąsów

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Porównaj

Check Box 1

Wariant 1

Strzałka

Ozdobo twarzy, pokrętne wąsy,

powstaje na was ród zniewieściały,

dworują trefne dziewcząt przekąsy,

śmiejąc się z dawnej Polaka chwały.

Gdy pałasz cudze mierzył granice,

a wzrok marsowy sercami władał,

ujmując wtenczas oczy kobiece

bożek miłości na wąsach siadał.

Gdy młodzież popis czyniła w zbroi,

a męstwem tchnęła twarz okazała,

Glicera patrząc, szepnęła Chloi:

„Za ten wąs czarny życie bym dala”.

Gdy nasz Czarniecki słynął żelazem

i dla Ojczyzny krew swą poświęcał,

wszystkie go Polki wielbiły razem,

a on tymczasem wąsa podkręcał.

Jana Trzeciego, gdy Wiedeń sławił,

głos był powszechny między Niemkami:

„Oto Bohatyr, który nas zbawił,

jakże mu pięknie z temi wąsami”.

Zmieniły naród pieszczone czasy,

Polska w mdlejącej teraz posturze.

Jak nam zaczęły panować Sasy,

ustąpić musi i wąs fryzurze.

Kogo wstyd matki, ojców i braci,

niech się z narodu swego natrząsa.

Ja zaś z ojczystej kontent postaci,

żem jeszcze Polak, pokręcę wąsa!^[1]^, ^[3]

Check Box 1

Wariant 2

Strzałka

Ozdobo twarzy, wąsy pokrętne!

Powstaje na was ród zniewieściały,

Dworują sobie dziewczęta wstrętne,

Od dawnej Polek dalekie chwały.

Gdy pałasz cudze mierzył granice,

A wzrok marsowy sercami władał,

Ujmując wtenczas oczy kobiece,

Bożek miłości na wąsach siadał.

Gdy szli na popis rycerze nasi,

A męstwem tchnęła twarz okazała,

Maryna patrząc szepnęła Basi:

„Za ten wąs czarny życie bym dała!”

Gdy nasz Czarniecki słynął żelazem

I dla Ojczyzny krew swą poświęcał,

Wszystkie go Polki wielbiły razem,

A on tymczasem wąsa pokręcał.

Jana Trzeciego, gdy Wiedeń sławił,

Głos był powszechny między Niemkami:

„Oto król polski, co nas wybawił!

Jakże mu pięknie z tymi wąsami!”

Smutne w narodzie dzisiaj odmiany:

Rycerską twarzą Nice się brzydzi,

A dla niej Dorant, wódkami zlany,

I z wąsa razem, i z męstwa szydzi.

Kogo wstyd matki, ojców i braci,

Niech się z swojego kraju natrząsa:

Ja zaś, z ojczystej chlubny postaci,

Żem jeszcze Polak, pokręcę wąsa!^[2]

Bibliografia

1.	Prosnak Jan, Siedem wieków pieśni polskiej: śpiewnik dla młodzieży z komentarzem historycznym, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1979, s. 65, 66, 80, 81. Publikacja nie zawiera informacji na temat autora muzyki utworu.
2.	Łochowski Leon, Korniewski Wiesław, ...pieśń ujdzie cało...: śpiewnik.. T. 1, Warszawa, Oddział Kultury Departamentu Wychowania Wojska Polskiego, 1992, s. 75, 76.
3.	Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 42, 43.

Oda do wąsów

Logowanie

Odzyskiwanie hasła