Zgłoszenie do artykułu: Prząśniczka

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Wariant 1

Strzałka

U prząśniczki siedzą, jak anioł dzieweczki,

Przędą sobie, przędą jedwabne niteczki,

Kręć się, kręć, wrzeciono,

Wić się tobie wić!

Ta pamięta lepiej,

Czyja dłuższa nić!

Poszedł do Królewca młodzieniec z wiciną,

Łzami się zalewał, żegnając z dziewczyną.

Kręć się, kręć, wrzeciono...

Gładko idzie przędza, wesoło dziewczynie,

Pamiętała trzy dni o wiernym chłopczynie.

Kręć się, kręć, wrzeciono...

Inny się młodzieniec podsuwa z ubocza,

I innemu rada dziewczyna ochocza.

Kręć się, kręć, wrzeciono,

Prysła wątła nić;

Wstydem dziewczę płonie,

Wstydź się, dziewczę, wstydź![1], [2]

Wariant 2

Strzałka

U prząśniczki siedzą jak anioł dzieweczki

przędą sobie przędą jedwabne niteczki.

Kręć się, kręć wrzeciono,

wić się tobie wić!

Ta pamięta lepiej

czyja dłuższa nić.

Poszedł do Królewca młodzieniec z wiciną,

łzami się zalewał, żegnając z dziewczyną.

Kręć się, kręć...

Gładko idzie przędza wesołej dziewczynie,

pamiętała trzy dni o wiernym chłopczynie.

Kręć się, kręć...

Inny się młodzieniec podsuwa z ubocza,

i innemu rada dziewczyna ochocza.

Kręć się, kręć, wrzeciono!

Prysła wątła nić,

wstydem dziewczę płonie,

wstydź się, dziewczę, wstydź![3], [4]