Dalej bracia, nasi mili,
Czegóż będziem się smucili?
Błysną gromy, przyjdą burze,
Stawim czoło groźnej chmurze.
Wróci kraj! Wolny kraj!
Będziem mieli w Polsce raj!
Łez nie będzie w naszej ziemi,
Kiedy będziem już wolnymi.
A choć zdrad i fałszu siła,
Chociaż nas kryje mogiła,
My i tak będziem wolnymi,
Na tej naszej polskiej ziemi.
Wróci kraj! Wolny kraj...
Na wołanie naszej Matki
Spieszcie do niej, lube dziatki,
Z różnych stron i krańców ziemi,
By tu stanąć między swymi.
Wróci kraj! Wolny kraj...
Tylko w zgodzie i jedności,
Silni potęgą miłości,
Wezwawszy pomocy Boga,
Zwalczymy wspólnego wroga.
Wróci kraj! Wolny kraj...
Choć krwi popłyną strumienie,
Nie zagasną serc płomienie,
Miłość wiary i ojczyzny
Zagoi rany i blizny.
Wróci kraj! Wolny kraj...
A gdy się pozbędziem wrogów
I nie będzie cudzych bogów,
W ten czas staniemy wokoło
I zaśpiewamy wesoło:
Wiwat kraj! Wolny kraj!
Otóż mamy w Polsce raj!
Nie ma już łez w naszej ziemi,
1. |
Straszewicz Marzenna, Ojców naszych śpiew: pieśni patriotyczne, Komorów, Prometeusz, 1992, s. 154. |
2. |
Świerzyński Michał, Pieśni narodowe z muzyką: w setną rocznicę trzeciego rozbioru Polski wydane. Z. 2, Słowa, Kraków, Księgarnia K. Wojnara i Spółki, 1900, s. 28. |
3. |
Adamski Walerjan, Polski śpiewnik narodowy z melodiami, wyd. 2, Poznań, Księgarnia i Drukarnia św. Wojciecha, 1919, s. 128, 129. |