Pianista i organista jazzowy, kompozytor i aranżer. Uczył się gry na fortepianie w Średniej Szkole Muzycznej w Warszawie w klasie Waldemara Maciszewskiego. Absolwent Wydziału Komunikacji Politechniki Warszawskiej. W czasie studiów współpracował z Jazz Club „Hybrydy”.

W 1957 r. utworzył pierwszy własny zespół Modern Combo w składzie: Józef Gawrych – vib., Andrzej Kozerski – dr., Janusz Rafalski – cb., Krzysztof Sadowski – pf., lider, Janusz Sidorenko – g. Zadebiutował z nim w maju 1957 r. na I Przeglądzie Studenckich Zespołów Jazzowych we Wrocławiu, gdzie zdobył wyróżnienie. Z zespołem tym wystąpił także na II Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Jazzowej w Sopocie w 1957 r. (ze Zbigniewem Namysłowskim – vc.) i na I Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym „Jazz Jamboree” w Warszawie w 1958 r. Do 1960 współpracował także z Jazz Outsiders Jana „Ptaszyna” Wróblewskiego, Swingtetem Jerzego Matuszkiewicza i zespołem Andrzeja Kurylewicza.

W latach 1961–1963 był pianistą zespołu Jazz Rockers w składzie: Zbigniew Namysłowski – alt sxf., lider, Krzysztof Sadowski – pf., Adam Skorupka – cb., Michał Urbaniak – ten. sxf., Andrzej „Fats” Zieliński – dr. Dokonał z nim pierwszych nagrań płytowych.

W latach 1963–1966 prowadził zespół Bossa Nova Combo.

Od 1968 r. gra na organach i elektronicznych instrumentach klawiszowych.

W 1968 r. utworzył Grupę Organową Krzysztofa Sadowskiego o zmiennym składzie, z którą współpracowali m.in.: Jerzy Bezucha, Tomasz Butowtt, Andrzej Dąbrowski, Grzegorz Gierłowski, Kazimierz Jonkisz, Zbigniew Kitliński, Wojciech Morawski, Andrzej Zieliński – dr.; Wojciech Bruślik, Winicjusz Chróst, Paweł Dąbrowski, Tadeusz Gogosz, Tomasz Jaśkiewicz, Krzysztof Paliwoda, Sławomir Piwowar, Wojciech Zalewski – g., bg.; Zbigniew Jaremko, Włodzimierz Nahorny, Janusz Smyk, Tomasz Szukalski – sxf.; Andrzej Mazurkiewicz – tr.; Liliana Urbańska (prywatnie żona Sadowskiego) – fl., voc.

Dokonał licznych nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i płytowych. Zrealizował cykl programów TV popularyzujących muzyczną klasykę w rozrywkowej formie oraz własne recitale TV, m.in. Swing Party, Krzysztof Sadowski i jego goście, Muzyka Krzysztofa Sadowskiego (reż. Grzegorz Dubowski), Ballady jazzowe oraz Muzyka na 220 V .

Koncertował w kraju i za granicą, m.in. w NRD, RFN, Czechosłowacji, ZSRR, Bułgarii, Mongolii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, na Kubie, Węgrzech, w USA (m.in. w nowojorskim klubie jazzowym Half Note z kwintetem murzyńskiego trębacza Joe Newmana w 1973 r.), Tajlandii i Kanadzie.

Współpracował okazjonalnie jako pianista z Czerwono-Czarnymi, Jerzym Grunwaldem i grupą Test.

Z Józefem Skrzekiem nagrał połowę LP Swing and Blues.

Występował i nagrywał ze Studiem Jazzowym Polskiego Radia, Big Bandem „Stodoła”, Big Bandem Wrocław, grupą Novi Singers, Januszem Muniakiem i Tomaszem Stańką.

Prowadził warsztaty jazzowe w Chodzieży i Puławach oraz kawiarnię muzyczną Pod Kurantem w Warszawie. Redagował płytową rubrykę w „Sztandarze Młodych”. Swoje korespondencje z zagranicy i recenzje muzyczne zamieszczał m.in. w miesięczniku „Jazz” i magazynie „Jazz Forum”. Z Lilianą Urbańską zrealizował cykl programów TV dla dzieci i młodzieży Co jest grane.

Jest kompozytorem:

– muzyki do filmu TV Gonitwa (reż. Zygmunt Hübner), Rysopis (reż. Jerzy Skolimowski);

– suit jazzowych Na kosmodromie i 3000 Points;

– licznych tematów jazzowych, wydanych także drukiem w zbiorku Pięć utworów na organy elektryczne;

– piosenek m.in. dla Marii Koterbskiej, Danuty Rinn, Marii Sadowskiej (prywatnie córka Sadowskiego), Ireny Santor, Katarzyny Sobczyk, Marka Tarnowskiego, Liliany Urbańskiej, Violetty Villas i Wandy Warskiej.

Na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’69 dwoje wykonawców zdobyło nagrody za interpretacje jego piosenek:

– Muslim Magomajew z ZSRR – I nagrodę za Właśnie tego dnia,

– Jordanka Christowa z Bułgarii – II nagrodę za Wiatr, wiosenny gitarzysta.

Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” odcinek 108 (reż. Ryszard Wolański) oraz albumik „Synkopy” Grupa Organowa Krzysztofa Sadowskiego.

Jest laureatem:

– I i II nagrody w Ogólnopolskim Konkursie na Piosenkę w 1965 r. za To nie grzech i Spacer przy księżycu,

– III nagrody w Ogólnopolskim Konkursie na Piosenkę w 1975 r. za Ten nasz zwyczajny świat,

– honorowej Złotej Tarki na Old Jazz Meeting w Iławie w 2006 r. za półwiecze działalności artystycznej^[1].

Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.