Bez munduru, my, żołnierze

Zgłoszenie do artykułu: Bez munduru, my, żołnierze

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:	Bez munduru, my, żołnierze
Autor słów:	Wilbik-Jagusztynowa, Weronika
Autor muzyki:	Kurpiński, Karol^[2]
	nieznany^[4]
Melodia:	utworu Warszawianka^[1]^, ^[4]
	utworu My w pochodzie^[3]
Data powstania:	1944

Informacje

28 maja 1944 r. w 22 numerze „Wieści”, czasopiśmie „Rocha” w podokręgu Rzeszów, ogłoszono konkurs na marsz dla BCh. Termin składania utworów określono na 20 czerwca. W 31 numerze „Wieści” z dnia 30 lipca ogłoszono wyniki konkursu. I nagrodę uzyskał utwór Bez munduru, my, żołnierze podpisany godłem „Błyskawica”. Była to piosenka pióra Weroniki Wilbik-Jagusztynowej. Po melodię autorka sięgnęła do Warszawianki, kompozycji Karola Kurpińskiego, nazywanej „polską marsylianką powstania listopadowego”. Jak wiadomo, La Varsovienne była pochodzenia francuskiego, słowa napisał Casimir Delavigne, przełożył je na język polski Sienkiewicz_Karol. W ten sposób jeszcze raz, w czasie walk narodu polskiego przeciw hitlerowskiemu najeźdźcy, nawiązano do najpiękniejszych tradycji pieśni patriotycznej^[1].

Bibliografia

1.	Szewera Tadeusz, Straszyński Olgierd, Niech wiatr ją poniesie: antologia pieśni z lat 1939–1945, wyd. 2 poszerzone, Łódź, Wydawnictwo Łódzkie, 1975, s. 430–432, 495, 496.
2.	Pieśni Batalionów Chłopskich, wyd. 2, -, Wydawnictwo „Chłostry”, 1944
3.	Bednarowicz Jędrzej, Werner Stanisław, Żołnierska rzecz: zbiór pieśni wojskowych, Warszawa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965, s. 100.
4.	Adrjański Zbigniew, Śpiewnik „Iskier”: pieśni i piosenki na różne okazje, wyd. 2, Warszawa, Wydawnictwo „Iskry”, 1976, s. 80, 81.
5.	Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 278, 279. Publikacja nie zawiera informacji na temat autora muzyki utworu.

Bez munduru, my, żołnierze

Logowanie

Odzyskiwanie hasła