Piosenkarz, tłumacz, także autor tekstów^[1]. Przyjechał do Polski w grudniu 1947 r., a rok później rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Karpaczu, gdzie uczęszczał do czerwca 1951 r. W tym okresie występował w amatorskich zespołach^{[2], [3]}. Studiował na Wydziale Romanistyki Uniwersytetu Warszawskiego przez 2 lata, a następnie naukę kontynuował na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie studiów pracował w Polskim Radio jako spiker i autor audycji.

Na scenie debiutował w 1954 r. z Zespołem Jazzowym Zygmunta Karasińskiego „Melodia i Rytm”. Pierwszy występ na dużej scenie dał w lutym 1954 r. w Katowicach. Z tą grupą występował na koncertach do końca 1955 r. Z końcem 1955 r. rozpoczął współpracę z Państwowym Zespołem Muzycznym „Błękitny Jazz” pod dyrekcją Ryszarda Damrosza. Z grupą pojawiał się na krajowej scenie oraz na koncertach w ZSSR. Od września 1956 r. przez cztery kolejne lata należał do Zespołu Dixilandowego Zygmunta Wicharego. Koncertował w wielu miastach w Polsce, jak też zagranicą: w ZSSR, na Węgrzech, w Rumunii i NRD. W czerwcu 1960 r. wstąpił do Zespołu Estradowego Jana Walaska, z którym współpracował przez kolejny rok i koncertował na Węgrzech oraz w NRD.

Obok zespołowej współpracy z wieloma orkiestrami Rene’ Glaneau występował i nagrywał również indywidualnie z różnymi grupami, m.in.:

– z Allans Quartet w Brnie i w Bratysławie, Karel Duba Big Beat Band, Miroslav Kefurt and his Combo, Karel Vlach Orchestra, Sláva Kunst Orchestra, Tanečni Orchestr Čs. Rozhlasu Řidi Josef Vobruba w Czechosłowacji;

– z Kwartetem Mazurkiewicza w Finlandii;

– z Zespołem Gitar Hawajskich Jana Ławrusiewicza w Polsce;

– z Tarpanami w Polsce;

– z Chochołami w Polsce;

– z Zespołem Instrumentalnym Wiesława Machana w Polsce;

– z Zespołem Tadeusza Suchockiego w Polsce;

– z Zespołem Instrumentalnym Krzysztofa Sadowskiego w Polsce^{[2], [3]}.

Początkowo Rene’ Glaneau śpiewał piosenki francuskie w oryginalnej wersji językowej, później także z tekstami we własnych przekładach. Nazywano go, nie bez racji, ambasadorem piosenki francuskiej w Polsce^[1]. Wykonywał także utwory w języku włoskim. W jego dorobku płytowym znajduje się wiele pozycji. Trzeba zwrócić szczególną uwagę na nagrania, które ukazały się jako płyty wydawnictwa Supraphon. Piosenki Rene’ Glaneau można znaleźć na 12 fonogramach sygnowanych przez tę firmę. W Polsce jego utwory wydawane były przez Muzę, Pronit i Veriton. W 2011 r. ukazały się płyty CD z jego piosenkami wydane przez Teddy Records: Wielkie Przeboje Francuskie i Pierwsze nagrania Rene’ Glaneau.

Rene’ Glaneau pojawiał się również w programach telewizyjnych, m.in.:

– „Muzyka łatwa i przyjemna” – reż. Janusz Rzeszewski, wykonawcy: Orkiestra Jazzowa Zygmunta Wicharego, 1960 r.;

– „Jazz i Piosenka” – reż. Jerzy Gruza, muz. Krzysztof Sadowski, wykonawcy: Zofia Voit, René Glaneau, Wiesław Ejsymont, Bogusław Rudziński, Janusz Rafalski, Andrzej Podgórski, 1962 r.;

– „Rewia polskich nagrań” – reż. Janusz Rzeszewski, wykonawcy: Zespół Jazzowy Zygmunta Wicharego, 1968 r^{[2], [3]}.

Karierze Rene’ Glaneau poświęcony jest program telewizyjny z cyklu Gwiazdy tamtych lat (reż. Janusz Horodniczy i Krzysztof Wojciechowski, 1996 r.)^[1]. Wnuczka artysty – Agata Środa, prowadzi w Internecie stronę poświęconą życiu i twórczości Rene’ Glaneau. Adres witryny znajduje się w bibliografii do niniejszego biogramu^[4].