Zgłoszenie do artykułu: Pasterze mili

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Pasterze mili

Pasterze mili, coście widzieli

Klasyfikacja:

kolęda

Autor muzyki:

Studziński, Piotr[2]

Informacje

Zapis melodii przekazują kancjonały benedyktynek staniąteckich z 1752, 1754 i 1758 r. W swej pierwszej części jest ona bardzo bliska współczesnej wersji, a zgodnej z zapisem Mioduszewskiego w Pastorałkach i kolędach z 1843 r. Wariant benedyktynek pomyślany jest wyraźnie dialogowo, a także zanotowany w dwu różnych kluczach. Melodię zupełnie inną notują cztery rękopisy franciszkanek z I poł. XVIII w. Pastorałkę śpiewano najpewniej również na tę samą melodię, co Przy onej górze, o czym zdaje się świadczyć zanotowanie w rękopisie BJ 3646 kilku jej zwrotek łącznie z tamtym śpiewem.

Tekst notowany jest bez melodii w rękopisach karmelitańskich (kantyczka Chybińskiego, rękopis biblioteki karmelitanek, sygn. 95, rękopisy BJ 3640 i 3646) oraz w rękopisie BJ 3639; zawierają go również zbiory drukowane: Kantyczki Szlichtyna z 1767 (i 1785) oraz Pieśni nabożne z 1796 r. – w obu pozycjach w dziale „pieśni nowych”. Wersja tych druków (powtórzona przez Mioduszewskiego) jest dziś najbardziej przyjęta; liczy ona 12 zwrotek. Przekazy rękopiśmienne różnią się niekiedy bardzo znacznie[1].

Bibliografia

1. 

Szweykowska Anna, Polskie kolędy i pastorałki: antologia, wyd. 3, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 21, 22, 182, 183.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.

2. 

Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 86, 87.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu utworu.

3. 

Śpiewnik kościelny katolicki: czyli największy podręcznik dla ludu i organistów w kościołach katolickich. Cz. 1, s. 66, 67.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.

4. 

Flasza Tomasz, 50 najwięcej używanych kolęd, Kraków, Antoni Piwarski i Spółka, 1930, s. 19, 20.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu, natomiast zawiera dwie linie melodyczne i trzy zwrotki kolędy.

5. 

Zbiór kolęd i pastorałek

6. 

Kolędy

Finansowanie

Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.