Tytuł: |
Pasterze mili |
|
Pasterze mili, coście widzieli |
Klasyfikacja: |
kolęda |
Autor muzyki: |
Zapis melodii przekazują kancjonały benedyktynek staniąteckich z 1752, 1754 i 1758 r. W swej pierwszej części jest ona bardzo bliska współczesnej wersji, a zgodnej z zapisem Mioduszewskiego w Pastorałkach i kolędach z 1843 r. Wariant benedyktynek pomyślany jest wyraźnie dialogowo, a także zanotowany w dwu różnych kluczach. Melodię zupełnie inną notują cztery rękopisy franciszkanek z I poł. XVIII w. Pastorałkę śpiewano najpewniej również na tę samą melodię, co Przy onej górze, o czym zdaje się świadczyć zanotowanie w rękopisie BJ 3646 kilku jej zwrotek łącznie z tamtym śpiewem.
Tekst notowany jest bez melodii w rękopisach karmelitańskich (kantyczka Chybińskiego, rękopis biblioteki karmelitanek, sygn. 95, rękopisy BJ 3640 i 3646) oraz w rękopisie BJ 3639; zawierają go również zbiory drukowane: Kantyczki Szlichtyna z 1767 (i 1785) oraz Pieśni nabożne z 1796 r. – w obu pozycjach w dziale „pieśni nowych”. Wersja tych druków (powtórzona przez Mioduszewskiego) jest dziś najbardziej przyjęta; liczy ona 12 zwrotek. Przekazy rękopiśmienne różnią się niekiedy bardzo znacznie[1].
1. |
Szweykowska Anna, Polskie kolędy i pastorałki: antologia, wyd. 3, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 21, 22, 182, 183. |
2. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 86, 87. |
3. |
Śpiewnik kościelny katolicki: czyli największy podręcznik dla ludu i organistów w kościołach katolickich. Cz. 1, s. 66, 67. |
4. |
Flasza Tomasz, 50 najwięcej używanych kolęd, Kraków, Antoni Piwarski i Spółka, 1930, s. 19, 20. |
5. |
|
6. |
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.