Tytuł: |
Pochwała wesołości |
Autor słów: |
Bohomolec, Franciszek |
Krasicki, Ignacy[3] |
|
Autor muzyki: |
nieznany |
Klukowski, Józef Tadeusz[2] |
|
Data powstania: |
1780 |
Pieśń powstała w czasie jednego ze spotkań na dworze króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, w czasie tzw. „obiadów czwartkowych”[3]. Odbywały się one na Zamku Warszawskim lub w Pałacu Łazienkowskim przez około 18 lat, począwszy od 1770 r. W obiadach uczestniczyli wybitni poeci, pisarze, artyści. Do najczęstszych gości należał autor słów tej piosenki, ksiądz Franciszek Bohomolec (1720–1784)[1].
Pierwsze osiem zwrotek napisał Franciszek Bohomolec. W odpowiedzi Ignacy Krasicki dopisał pozostałe cztery zwrotki[3].
Jedna z nich brzmiała:
Wieńczmy czoła nasze różą,
Dla dziwaków tylko kolce.
Dobre nam się czasy wróżą,
Niech nam żyją Bohomolce![4]
1. |
Wacholc Maria, Śpiewnik polski, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1991, s. 13, 14. |
2. |
Prosnak Jan, Siedem wieków pieśni polskiej: śpiewnik dla młodzieży z komentarzem historycznym, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1979, s. 78–80. |
3. |
|
4. |
Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 40, 41. |