Zgłoszenie do artykułu: Za Niemen

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Za Niemen

Za Niemen, hen, precz

Rozłączenie

Za Niemen tam precz

Klasyfikacja:

pieśń legionowa

Autor słów:

Bielawski, Augustyn

nieznany[1]

Melodia:

wg ukraińskiej dumki[7]

Data powstania:

1838
Źródło podaje, że utwór powstał około wyżej wymienionego roku.

Informacje

Jest to stara pieśń z czasów powstań polskich[3].

Tekst wariantu czwartego został nadesłany przez Leokadię Kwietniewską w ramach konkursu zorganizowanego staraniem Zarządu Głównego Związku Młodzieży Wiejskiej oraz redakcji tygodnika „Nowa Wieś”. Uczestniczka nauczyła się piosenki w rodzinnej wsi Rzeczniowie w województwie kieleckim. Jej autorem jest Augustyn Bielawski, który przerobił utwór z ukraińskiej pieśni ludowej Stefana Pisarewskiego z 1813 r. (por. J. Krzyżanowski Tekstologia folklorystyczna, „Literatura Ludowa” 1966, nr 4–6, s. 16)[5][7].

Za Niemen tam precz Bielowski podobno napisał gdzieś „w marszu” walcząc w korpusie gen. Różyckiego. Wydał go jednak dopiero w 1853 r., w tomiku Poezje[9].

Bibliografia

1. 

M. B. Nowina, Pieśni narodowe, wojenne, obozowe, ludowe: z muzyką, Warszawa, Księgarnia Maksymiliana Borkowskiego, 1916, s. 13, 14.

2. 

Śpiewnik pracownic polskich, wyd. 5 powiększone, Poznań, 1919, s. 90, 91.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora muzyki utworu.

3. 

Szul Bogusław, Piosenki leguna tułacza, Warszawa, 1919, s. 65.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu oraz muzyki utworu.

4. 

Woźny Michał, Jeszcze jeden mazur dzisiaj: pieśń w łatwym układzie na fortepian, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 92, 93.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora muzyki utworu.

5. 

Świrko Stanisław, Z pieśnią i karabinem: pieśni partyzanckie i okupacyjne z lat 1939–1945: wybór materiałów z konkursu ZMW i „Nowej Wsi”, Warszawa, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1971, s. 153–155.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora muzyki utworu.

6. 

Pilecka Ligia, Tam na błoniu błyszczy kwiecie: śpiewnik historyczny, wyd. Wyd 1 2 rzut, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1985, s. 154, 155.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora muzyki utworu.

7. 

Łochowski Leon, Korniewski Wiesław, ...pieśń ujdzie cało...: śpiewnik.. T. 1, Warszawa, Oddział Kultury Departamentu Wychowania Wojska Polskiego, 1992, s. 118, 119.

8. 

http://www.onet.pl
Strona zawiera dodatkowe informacje.

9. 

Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 74.