Rudnicki, Marian Teofil

Zgłoszenie do artykułu: Rudnicki, Marian Teofil

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Rudnicki, Marian Teofil

Data urodzenia:

7 marca 1888

Miejsce urodzenia:

Kraków

Data śmierci:

31 grudnia 1944

Miejsce śmierci:

Kraków

Informacje

Początkowo kształcił się w Krakowie w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego, następnie studiował kompozycję i dyrygenturę pod kierunkiem Bolesława Wallek-Walewskiego. Około 1910 r. debiutował jako dyrygent, obejmując kierownictwo Chóru Akademickiego w rodzinnym Krakowie. Następnie w latach 1915-1917 dyrygował orkiestrą w czasie przedstawień operowych w Teatrze Miejskim, był dyrygentem operetki Krakowskiej i Orkiestry Miejskiej Teatru Ludowego. W 1919 r. wyjechał do Warszawy, obejmując dyrygenturę w Operze Warszawskiej, prowadził również przez jakiś czas orkiestrę Teatru Polskiego. Od 1935 r. zajmował stanowisko kierownika wydziału muzycznego „Polskiego Radia” w Warszawie. Na tym posterunku trwał do kapitulacji stolicy w 1939 r. Paraliż, którym został dotknięty, utrudniał mu nie tylko poruszanie się, lecz przede wszystkim uniemożliwiał rozwinięcie w pełni talentu kompozytorskiego. Mimo choroby do końca życia brał udział w pracy konspiracyjnej. Zmarł według jednych źródeł w Krakowie (Lista strat kultury polskiej, s. 234), a według innych w Warszawie (Słownik muzyków polskich, t. 2, s. 157)[1].

Dyrygent. Z wykształcenia był pianistą i kompozytorem, studiował w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie. Pracę dyrygencką rozpoczął w 1910 r. jako kierownik Chóru Akademickiego. Później dyrygował przedstawieniami Towarzystwa Operowego w Teatrze Miejskim im. Juliusza Słowackiego. W latach 1916–1919 był dyrygentem operetki w Miejskim Teatrze Ludowym. Po przeniesieniu się do Warszawy zaczął we wrześniu 1919 r. pracę dyrygencką w Teatrze Wielkim. Na stanowisku tym pozostawał do wybuchu II wojny światowej. Pod jego dyrekcją przygotowano wiele prapremierowych przedstawień oper, m.in. Grajka Tadeusza Joteyki, Zemsty Zygmunta Noskowskiego. Gościnnie dyrygował orkiestrą Teatru Polskiego jak również kierował Chórem Oficerskim. W latach dwudziestych współpracował z „Syreną Record” przy realizacji nagrań operowych i symfonicznych. Był kompozytorem ilustracji muzycznych dla teatru i filmu oraz utworów fortepianowych i pieśni[2].

Bibliografia
Finansowanie

Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.