Ach, ubogi żłobie

Zgłoszenie do artykułu: Ach, ubogi żłobie

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Ach, ubogi żłobie

Ach, ubogi w żłobie

Klasyfikacja:

kolęda

Autor muzyki:

Studziński, Piotr[1], [3]

Informacje

Najwcześniejszy zapis melodii zachowany jest w późnoosiemnastowiecznej, II części kantyczki karmelitańskiej Chybińskiego. Następny znamy z przekazu Mioduszewskiego w Pastorałkach i kolędach z 1843 r. Dzisiejsza praktyka odbiegła od tych wersji, przyjęła się melodia skomponowana przez Piotra Studzińskiego w połowie XIX w. Podaje ją Siedlecki w Śpiewniczku z 1878 r.

Tekst występuje w niewielu rękopisach: w dwóch franciszkańskich (z połowy i z końca XVIII w.), dwóch karmelitańskich (w kantyczce Chybińskiego oraz w rękopisie biblioteki klasztoru karmelitanek, sygn. 95); a także w rękopisie BJ 3639. W zbiorach drukowanych XVIII w. znajduje się w Kantyczkach Szlichtyna z 1767 (i 1785) r. w dziale „pieśni nowych” oraz w Pieśniach nabożnych z 1796 r., również w dziale „pieśni nowych”. Wszystkie te przekazy jedynie pierwszą zwrotkę mają identyczną z wersją zapisaną przez Mioduszewskiego, a która dziś jest śpiewana; pozostałe zwrotki, których w drukach jest 8, w rękopisach 8–11, są zupełnie różne, rozwijają iście barokowe koncepty, jak na przykład:

Gdyby nie te lice i śliczne źrenice,

już by Cię był zwierz pochłonął i łakome lwice[1].

Bibliografia

1. 

Szweykowska Anna, Polskie kolędy i pastorałki: antologia, wyd. 3, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 33, 170.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu utworu.

2. 

Egert-Romanowska, Joanna, Thor, Piort Robert, Kolędy: chwała na wysokości a pokój na ziemi!, wyd. 3, Warszawa, Wydawnictwo Alfa-Wero, 1990, s. 85, 86.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.

3. 

Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 59.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu utworu.

4. 

Śpiewnik kościelny katolicki: czyli największy podręcznik dla ludu i organistów w kościołach katolickich. Cz. 1, s. 18.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.

5. 

Flasza Tomasz, 50 najwięcej używanych kolęd, Kraków, Antoni Piwarski i Spółka, 1930, s. 3.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.

Finansowanie

Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.