Wariant 3
StrzałkaCześć polskiej ziemi cześć.
Ojczyźnie naszej cześć,
cześć, Polsce cześć!
Kto się jej synem zwie,
w kim polska dusza wre,
niech stanie w gronie tem
pieśń chwały wznieść.
Nie zawsze jarzma srom
Uciskał Chrobrych dom –
Był lepszy wiek.
Nie zawsze Lew ten spał,
Trzy berła w ręku miał,
Tysiączne klęski siał,
Nim w boju legł.
Nie zawsze obcy lud,
Bój z naszą hańbą wiódł
Wśród naszych ścian.
I Polak w Moskwie był,
I on był groźnym z sił,
I przed nim czołem bił
Zaborczy pan.
Dwójgłowy carów znak
I nasz wolności ptak
Źle z sobą współ. –
Naszego noc ta ćmi,
Wasz zaś przed światłem drży,
Kto spoił związek zły,
Sam zapadł w dół.
Chcesz Niemcze zniemczyć nas,
Chcesz, by z innemi wraz
Duch Polski zgasł.
Wszakżeś to winien nam,
Że nie sturczałeś sam,
Że byt wiedeńskich bram
Trwa dotychczas.
Zły płodzie obcych zdrad,
Coś pierwszy skłonił świat
Rozszarpać nas –
Nie długo mam-eś rósł,
Wiesz, jaki zdrajców los,
I w ciebie zemsty cios
Paść musiał raz.[3]
Wariant 4
StrzałkaCześć polskiej ziemi, cześć,
Ojczyźnie naszej cześć,
cześć Polsce, cześć!
Kto się jej synem zwie,
w kim polska dusza wre,
niech stanie w gronie tym,
pieśń chwaty wznieść!
Nie zawsze jarzma srom
uciskał Chrobrych dom,
byt lepszy wiek.
Nie zawsze lew ten spał,
trzy berła w ręku miał,
tysięczne klęski siał,
nim w boju legł.
Odzyskać trzeba cześć,
Kościuszki szablę wznieść
na wrogów zgon.
Bracia, przysiężmy raz,
że wolim zginąć wraz,
niż znosić wpośród nas
ten obcy tron.[4]
Wariant 5
StrzałkaCześć polskiej ziemi, cześć,
Ojczyźnie naszej cześć,
Cześć Polsce, cześć!
Kto się jej synem zwie,
W kim polska dusza wre,
Niech stanie w grono te
Pieśń chwały wznieść.
Nie zawsze jarzma srom
Uciskał Chrobrych dom,
Był lepszy wiek.
Nie zawsze lew ten spał,
Trzy berła w ręku miał,
Tysiączne klęski siał,
Nim w boju legł.
Nie zawsze obcy lud,
Bój z naszą hańbą wiódł
Wśród naszych ścian.
I Polak w Moskwie był,
I on był groźnym z sił,
I przed nim czołem bił
Dzisiejszy pan.
Nie chełp się, wrogu nasz,
Że nas w swym ręku masz
Jak jeńców swych.
Do bram Zamościa bież,
Gostyńskich spytaj wież,
Niech rzekną, jeśli chcesz,
Kto siedział w nich.
Złyś, carze, obrał dach,
Gdzie tron miał stary Lach,
Zły dom tu wasz.
Tu nigdy nie był Rus,
Lecz gdzie zwalony w stos
Dominikański gruz,
Tam tron jest wasz.
Dwugłowy carów znak
I nasz wolności ptak
Źle z sobą współ.
Naszego noc ta ćmi,
Wasz zaś przed światłem drży;
Kto spoił związek zły,
Sam wpadnie w dół.
Chcesz, Niemcze, zniemczyć nas.
Chcesz, by z innemi wraz
Duch Polski zgasł.
Wszakżeś to winien nam,
Że nie sturczałeś sam,
Że byt wiedeńskich bram
Trwa dotychczas.
Zły płodzie obcych zdrad,
Coś pierwszy skłonił świat
Rozszarpać nas,
Niedługo będziesz rósł,
Wiesz, jaki zdrajców los.
I w ciebie zemsty cios
Paść musi raz.
Odzyskać trzeba cześć,
Kościuszki szablę wznieść
Na wrogów zgon.
Bracia, przysiężmy raz,
Ze wolim zginąć wraz,
Niż znosić wpośród nas
Ten obcy tron.[5]
W więzieniu w Zamościu przebywał walczący o polską koronę austriacki arcyksiążę Maksymilian, wzięty do niewoli przez kanclerza Jana Zamoyskiego w bitwie pod Byczyną (1588 r.). W Gostyniu byli uwięzieni carowie Szujscy po zdobyciu Moskwy przez hetmana Stanisława Żółkiewskiego (1610–12 r.). Kościół Dominikanów ze względu na potężne lochy był w czasach zaborów ciężkim więzieniem.
1. |
Wacholc Maria, Śpiewnik polski, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1991, s. 90, 91. |
2. |
Cepelli Jan, Śpiewnik strzelecki szkoły junaka: dla organizacyj przysposobienia wojskowego, Warszawa, Główna Księgarnia Wojskowa, 1933, s. 353. |
3. |
Świerczek Wendelin, Śpiewniczek młodzieży polskiej: zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy. Z. 1–3, Kraków, Księża Misjonarze, 1917, z. III, nr 11, s. 15–17. |
4. |
|
5. |
Łochowski Leon, Korniewski Wiesław, ...pieśń ujdzie cało...: śpiewnik.. T. 1, Warszawa, Oddział Kultury Departamentu Wychowania Wojska Polskiego, 1992, s. 24–26. |
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.
