Tytuł: |
Gdy śliczna Panna |
Tytuł (angielski): |
Beautiful Lady |
Klasyfikacja: |
kolęda |
Autor słów: |
nieznany |
Melodię tej kołysanki podają rękopisy karmelitańskie: BJ 3638 oraz rękopis z biblioteki klasztornej, sygn. 95, a także cztery rękopisy franciszkanek. Różni się ona nieznacznie, przede wszystkim pod względem rytmicznym, od śpiewanej dzisiaj, która prezentowana jest zgodnie z zapisem Mioduszewskiego (Pastorałki i kolędy, 1843).
Tekst kolędy podają wszystkie pozostałe rękopisy karmelitanek (w kantyczce Chybińskiego nosi ona tytuł: Panna Najświętsza Synaczka swego najmilszego uprzejmie śpiewając lula), rękopis BJ 3639 i jeden z kancjonałów staniąteckich (Gąsiorowskiej z 1754 roku). Liczy tam 8 lub więcej zwrotek[1].
1. |
Szweykowska Anna, Polskie kolędy i pastorałki: antologia, wyd. 3, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 32, 174. |
2. |
Wozowska Ewa, Wielki Śpiewnik Polski, Poznań, In Rock, 2003, s. 586. |
3. |
|
4. |
Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 202. |
5. |
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.