Wariant 1
StrzałkaMy, partyzanci majora Hubali(1),
Idziemy dziś na krwawy z Niemcem bój.
Pragnienie zemsty serca nasze pali,
A przeciw nam bombowców wroga rój!
Więc granat w garść, a erkaem przy boku,
Na wrogów swych przypuśćmy dzielny szturm.
Niech stal granatów rani ich głęboko,
A nam przygrywa dźwięk bojowych surm!
Za gruzy naszych miast,
Za braci naszych krew,
Szarpajmy wrogów ciała!
Niech zniknie szwabski chwast!
Odpowie na nasz zew,
(1) Mjr Henryk Dobrzański ps. „Hubal” – utalentowany dowódca, kawalerzysta, członek drużyny olimpijskiej w hippice. Nie uznał kapitulacji w 1939 r. Przeprowadziwszy oddział z okolic Grodna w Góry Świętokrzyskie, lasy spalskie i koneckie, podjął od razu działania partyzanckie. Miało to wielkie znaczenie. Po kraju szybko rozeszła się wieść: Polska żyje i walczy. Był to pierwszy zorganizowany oddział partyzancki nazwany przez „Hubala” Oddziałem Wydzielonym Wojska Polskiego. Liczył ponad 300 żołnierzy, głównie kawalerzystów. Osaczony przez pięciotysięczne oddziały Wermachtu „Hubal” poległ pod Anielinem k. Spały 30 kwietnia 1940 r.
Wariant 2
StrzałkaHej, partyzanci majora Hubali,
Idziemy dziś na krwawy z Niemcem bój.
Pragnienie zemsty serca nasze pali,
A ponad nami bombowców wroga rój.
Pragnienie zemsty serca nasze pali,
A ponad nami bombowców wroga rój.
Za gruzy naszych miast,
Za braci naszych krew,
Szarpajmy wrogów ciała!
Niech zniknie szwabski chwast,
Odpowie na nasz zew,
Powstając Polska cała!
Więc granat w garść, a erkaem przy boku,
Na wrogów swych przypuśćmy dzielny szturm.
Niech stal granatów rani ich głęboko,
A nam przygrywa pieśń bojowych surm.
Niech stal granatów rani ich głęboko,
A nam przygrywa pieśń bojowych surm.
1. |
Szewera Tadeusz, Straszyński Olgierd, Niech wiatr ją poniesie: antologia pieśni z lat 1939–1945, wyd. 2 poszerzone, Łódź, Wydawnictwo Łódzkie, 1975, s. 318–321, 456, 457. |
2. |
Świrko Stanisław, Z pieśnią i karabinem: pieśni partyzanckie i okupacyjne z lat 1939–1945: wybór materiałów z konkursu ZMW i „Nowej Wsi”, Warszawa, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1971, s. 337. |
3. |
Łochowski Leon, Korniewski Wiesław, ...pieśń ujdzie cało...: śpiewnik.. T. 1, Warszawa, Oddział Kultury Departamentu Wychowania Wojska Polskiego, 1992, s. 244–246. |
4. |
Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 274, 275. |