Przybieżeli do Betlejem

Zgłoszenie do artykułu: Przybieżeli do Betlejem

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Przybieżeli do Betlejem

Przybieżeli do Betlejem pasterze

Przybieżeli do Betleem pasterze…

Klasyfikacja:

kolęda

Autor słów:

nieznany

Informacje

Tekst figuruje w Symfoniach anielskich z 1630 r. jako symfonia trzydziesta pierwsza, ze wskazówką, iż ma być śpiewany jak Otóż tobie, pani matko. Melodia ta przewidywała najwidoczniej liczne powtórzenia, tekst bowiem zapisany jest następująco:

Przybieżełi do Betlejem pasterze,

pasterze, pasterze, pasterze,

grając skoczno Dzieciąteczku na lerze,

na lerze, na lerze, na lerze.

Nie ma natomiast dzisiejszego refrenu. Ową pierwotną wersję tekstu zawierają rękopisy karmelitańskie BJ3642 i 3646 oraz kantyczka Chybińskiego w swej II części, a także zbiory drukowane z lat 1734 (i 1769), 1754, 1767 (i 1785), 1796 i 1799, zawsze w całości, ale ze zmienionym nieco powtórzeniem: „ej, ej, pasterze pasterze”. Kiedy zaczęto śpiewać pastorałkę w dzisiejszej wersji, tzn. bez powtórzeń i z obecnym refrenem, nie wiemy. Nie znają jej jeszcze Pastorałki i kolędy Mioduszewskiego z 1843 r., gdzie zamieszczona jest wersja z druków XVIII-wiecznych. W Dodatku do Pastorałek i kolęd z 1853 r. figuruje melodia dziś śpiewana, tekst jest jednak swobodną parafrazą symfonii trzydziestej pierwszej; posiada już refren, metrycznie odpowiadający dzisiejszemu, lecz o innej treści. Wersję dziś przyjętą zamieszcza w 1878 r. w Śpiewniczku Siedlecki[2].

Bibliografia

1. 

Egert-Romanowska, Joanna, Thor, Piort Robert, Kolędy: chwała na wysokości a pokój na ziemi!, wyd. 3, Warszawa, Wydawnictwo Alfa-Wero, 1990, s. 111.

2. 

Szweykowska Anna, Polskie kolędy i pastorałki: antologia, wyd. 3, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 50, 184.

3. 

Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 92, 93.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu. Wariant tekstu kolędy pochodzi ze śpiewnika księdza Mioduszewskiego.

4. 

Chojecki Leon, 12 kolęd, Warszawa, Ignacy Rzepecki, 1935, s. 3.

5. 

Flasza Tomasz, 50 najwięcej używanych kolęd, Kraków, Antoni Piwarski i Spółka, 1930, s. 23.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.

6. 

Galas Stanisław, Najpiękniejsze kolędy polskie: na akordeon, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1958, s. 10.
W publikacji zawarte są zwrotki: 1, 2, 3, 4, 7 niniejszego wariantu słownego.

7. 

Galas Stanisław, Najpiękniejsze kolędy polskie: na akordeon, wyd. 2, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1959, s. 10.
W publikacji zawarte są zwrotki: 1, 2, 3, 4, 7 niniejszego wariantu słownego.

8. 

Galas Stanisław, Najpiękniejsze kolędy polskie: na akordeon, wyd. 3, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1965, s. 9.
W publikacji zawarte są zwrotki: 1, 2, 3, 4, 7 niniejszego wariantu słownego.

9. 

http://www.trebunie.pl/
Oficjalna strona internetowa zespołu Trebunie Tutki [odczyt: 26.03.2014].

10. 

Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 201.
W publikacji zawarte jest pięć pierwszych zwrotek. Brak bisu refrenu.

Finansowanie

Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.