Zespół rockowy utworzony w Warszawie w 1989 r. z inicjatywy gitarzysty Rafała Kwaśniewskiego i basisty-klawiszowca Piotra Łojka, którzy planowali utworzenie nowej grupy rockandrollowej wykonującej przede wszystkim piosenki Kuby Sienkiewicza. Repertuar ten obejmował wówczas co najmniej kilkadziesiąt oryginalnych, a nieznanych szerzej utworów. Kuba Sienkiewicz, który przejął obowiązki lidera, wcześniej wykonywał z gitarą piosenki zarówno własne, jak też innych autorów, m.in. Jacka Kleyffa, Karla Kryla, Jana Krzysztofa Kelusa, Stanisława Staszewskiego, Jacka Kaczmarskiego. Nowy lider miał za sobą epizod z reggae’ową formacją Andrzeja Zeńczewskiego Niepodległość Trójkątów oraz grupą Miasto (m.in. z Piotrem Łojkiem i Krzysztofem Bieniem), z której bezpośrednio powstały Elektryczne Gitary^[2] w pierwotnym składzie: Marek Kanclerz – dr., Rafał Kwaśniewski – g., Piotr Łojek – bg., hca., kbrd., Jakub Sienkiewicz – voc., g^[1].

Pierwszy koncert nowego kwartetu odbył się 10 maja 1990 r. w warszawskim klubie „Hybrydy” z perkusistą Markiem Kanclerzem. Popularność grupy rozpoczęła się jeszcze przed wydaniem płyty: piosenki Włosy i Jestem z miasta zawładnęły w 1991 r. antenami publicznych i komercyjnych rozgłośni radiowych w Warszawie^[2]. Wkrótce zespół podpisał kontrakt z młodą wytwórnią fonograficzną „Zic-Zac”^[2]. Efektem tej współpracy było wydanie pierwszego CD pt. Wielka radość w 1992 r. Krążek został sprzedany w nakładzie ponad stu tysięcy egzemplarzy i otrzymał tytuł platynowej płyty^[1]. Podczas nagrywania albumu do zespołu dołączył Tomasz Grochowalski, a wkrótce Marka Kanclerza zastąpił perkusista Robert Wrona (1965–2003)^[2].

W listopadzie 1993 r. ukazał się drugi album CD pt. A ty co (nagrany w składzie: Jakub Sienkiewicz – voc., g., Piotr Łojek – kbrd., Tomasz Grochowalski – bg., dr., Robert Wrona – perc.), który otrzymał tytuł złotej, a później także platynowej płyty. Z koncertowym repertuarem zespół występował w ośrodkach polonijnych Chicago i Nowego Jorku oraz na krajowych festiwalach piosenki^[1]. Najpopularniejsze przeboje z tego albumu to Dzieci, Wyszków tonie oraz Nie pij Piotrek.

W 1994 r. Kuba Sienkiewicz wydał swoją płytę solową pt. Od morza do morza. W zespole w tym czasie na miejsce Roberta Wrony przyszedł perkusista Warszawskiej Opery Kameralnej Jarosław Kopeć. Parokrotnie wystąpił z zespołem także żoliborski perkusista Robert Szambelan.

W 1995 r. na rynku muzycznym powstała się kolejna płyta pt. Huśtawki i kolejne poboczne przedsięwzięcie wokalisty – album Czarodzieje, tym razem gościnnie pod szyldem zespołu Trawnik.

W 1996 r. Elektryczne Gitary zmieniły wytwórnię, przechodząc do firmy PolyGram Polska (obecnie Universal Music Polska). Pierwszym nowym wydawnictwem był album koncertowy pt. Chałtury nagrany z uczestnictwem Aleksandra Koreckiego na saksofonach i flecie. Obok przebojów autorskich na płycie pojawiła się piosenka Celina Stanisława Staszewskiego i promująca płytę Jestem o(d)padem atomowym Mirosława Jędrasa.

Z bardzo dobrym przyjęciem spotkały się albumy Na krzywy ryj z 1997 r. i wydana w tym samym roku ścieżka dźwiękowa do filmu pt. „Kiler” w reżyserii Juliusza Machulskiego. Kontynuacją tej współpracy była płyta pt. Kilerów 2-óch z kompozycjami ilustrującymi drugą część filmu, nagrana z nowym perkusistą, Leonem Paduchem^[2], który od 1997 r. gra w zespole na stałe^[1].

W 1998 r. Kuba Sienkiewicz wydał kolejną płytę solową pt. Źródło, która zawiera jego własne aranżacje piosenek Jacka Kleyffa, a w roku 2000 autorski album pt. Studio Szum^[2]. Na tej płycie znalazły się utwory, które artysta przygotowywał do filmów („Spona”), seriali („Ja, Malinowski”, „Taksówka jedynki”, „Pokój 107”), programów telewizyjnych („Odjazd”), reklam oraz utwory napisane na specjalne okazje^[3].

Jesienią 2000 r. zespół wydał podwójny album pt. Słodka maska, składający się z części studyjnej – 14 piosenek, w tym dwa nieznane szerzej utwory Kazimierza Grześkowiaka – oraz części koncertowej zawierającej m.in. piosenkę „Kwiat jabłoni” z repertuaru zespołu Trashbudda, nagranej latem 2000 r. Teledysk do utworu pt. Nowa gwiazda został ocenzurowany przez telewizję publiczną, co ujemnie wpłynęło na promocję albumu. W praktyce oznaczało to, iż teledysk nie był po prostu prezentowany w mediach.

31 maja 2001 r. ukazała się kolejna płyta solowa Kuby Sienkiewicza pt. Kup pan cegłę (dla Amnesty). Album jest płytą – „cegiełką”, z której dochód ze sprzedaży został całkowicie przekazany na wsparcie finansowe organizacji Amnesty International. Płyta jest wolna od opłat z tytułu praw autorskich i wykonawczych i można ją było kupić wyłącznie w stowarzyszeniu AI: przez Internet, w lokalnych siedzibach stowarzyszenia oraz w punktach AI rozstawianych okazjonalnie m.in. na występach Elektrycznych Gitar i Kuby Sienkiewicza.

W styczniu 2002 r. została nagrana, a w marcu wydana płyta z piosenkami i muzyką do filmu Jacka Bromskiego pt. Kariera Nikosia Dyzmy. 9 czerwca 2003 r. odbyła się premiera nowej solowej płyty Kuby Sienkiewicza pt. Powrót brata.

W 2006 r. Elektryczne Gitary rozwiązały umowę z firmą Universal Music Polska rozpoczynając jednocześnie współpracę z wytwórnią Warner Music Poland. 23 września 2006 r. w Warszawie na Podzamczu odbył się dwugodzinny koncert promujący nową płytę zespołu. Po czterech latach przerwy wydawniczej, 25 września 2006 r. na półkach w sklepach muzycznych pojawił się album Atomistyka. Na krążku znajduje się 15 kompozycji, utworem promującym album były Czasy Średnie, a do piosenki Kiedy mówisz człowiek nakręcony został teledysk.

W 2008 r. do zespołu dołączył gitarzysta Jacek Wąsowski – początkowo jako okazjonalny zastępca Piotra Łojka lub Aleksandra Koreckiego, a później jako stały członek. Po wiosenno-letniej trasie koncertowej, w listopadzie i grudniu 2008 r. Elektryczne Gitary wystąpiły na czterech koncertach w regionalnych rozgłośniach Polskiego Radia – Radiu Dla Ciebie, Radiu Białystok, Radiu Łódź i Radiowej Trójce. Na ostatni występ, w Radiowej Trójce, zostali zaproszeni goście – Małgorzata Walewska, Mirosław Jędras, Jacek Kleyff oraz sekcja dęta grupy DAAB, czyli Grzegorz Rytka i Piotr Korzeniowski.

26 maja 2009 r. zespół wystąpił w TVN, w programie „Teraz my!”, prezentując najnowszą propozycję – piosenkę ułożoną z okazji XX-lecia III RP, zatytułowaną „Dwudziestolatka”. Zaraz potem, 5 czerwca 2009 r. do sklepu trafiła nowa płyta Elektrycznych Gitar pt. Antena, z materiałem ze wspominanych koncertów w radiowych rozgłośniach. Na krążku znajdują się nowości muzyczne, jak również nowe aranżacje dotychczasowych przebojów. Płyta była podsumowaniem 20-letniej działalności artystycznej zespołu Elektryczne Gitary.

2 listopada 2010 r. odbyła się premiera nowej płyty Elektrycznych Gitar pt. Historia, która powstała we współpracy z Narodowym Centrum Kultury, wydawcą była natomiast wytwórnia EMI Music Poland. Album zawiera dziesięć utworów poświęconych wydarzeniom historycznym, których okrągłe rocznice przypadły w 2010 r. Utwór promocyjny to „Dywizjon 303”, do którego powstał teledysk nakręcony przez Yach Film^[2].

Zespół Elektryczne Gitary zdobył ogromną popularność, uprawiając gatunek piosenki, będący oryginalnym połączeniem muzyki rockowej z tekstami z pogranicza satyry i groteski^[1].