Tytuł: |
Hulanka |
Autor słów: |
|
Autor muzyki: |
Panna Konstancja Gładkowska wpisała Chopinowi do albumu aż dwa czułe wierszyki, z których wynikało, że „nikt go, tak, jak go w Polsce kochają, kochać nie będzie”. Chór przyjaciół pod batutą Elsnera, żegnał go przy warszawskich rogatkach Kantatą na głosy męskie z towarzyszeniem gitary napisaną:
Choć opuszczasz nasze kraje,
Lecz serce twoje wpośród nas zostaje!
Na dzień przed odjazdem z Warszawy Fryderyk wymknął się na pożegnalną „hulankę” w towarzystwie paru najmłodszych przyjaciół i tam podobno powstała owa wesoła piosenka Hulanka. Był oczywiście w tym gronie także Stefan Witwicki, który tekst ten, natchniony zabawą, napisał[3].
1. |
|
2. |
|
3. |
Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 93, 94. |
4. |
Hymn_do_nocy_z_sonaty_Appasionata_op_57 |
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.