Pieśń Rykowa

Zgłoszenie do artykułu: Pieśń Rykowa

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:	Pieśń Rykowa
	Pieśń oddziałów Langiewicza
	Marsz Langiewicza z 1863 r.
	Co to za gwar
	Pieśń powstańców Langiewicza
	Marsz żołnierzy Langiewicza
Autor słów:	nieznany
Autor muzyki:	nieznany
Data powstania:	1863

Informacje

Pieśń ta upamiętnia S. Nikiforowa – jednego z wielu oficerów carskich walczących po stronie polskiej^[5].

Z licznych piosenek, które układano o dowódcach powstania styczniowego, ta przetrwała do naszych czasów. Dyktator gen. M. Langiewicz, przeciwny przekształceniu powstania w wojnę ludową, uszedł do Galicji. Miał jednak szczęście do pieśni, na które bardziej zasłużyli Hauke-Bosak, Borkowski, Czachowski, Chmieleński, Narbutt, Traugutt – do końca wierni Ojczyźnie. Zresztą Marsz żołnierzy Langiewicza nie jest utworem panegirycznym na cześć dyktatora. Dobrze natomiast uzupełnia tematykę powstańczych utworów^[6].

Bibliografia

1.	Prosnak Jan, Siedem wieków pieśni polskiej: śpiewnik dla młodzieży z komentarzem historycznym, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1979, s. 167, 168. Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu. Tekst i melodia z akompaniamentem fortepianowym zaczerpnięte z unikalnego dziś zbiorku Pieśni powstańcze z roku 1863 zebrane i ułożone przez Celinę z Orelca (Była nią Cecylia Dominikowska z Treterów; w swym domu w Orelcu koło Sanoka przechowywała wiele dokumentów i pamiątek z Powstania Styczniowego (Dora B. Kacnelson: Z dziejów polskiej pieśni powstańczej XIX wieku, Wrocław 1974, s. 19).
2.	Cepelli Jan, Śpiewnik strzelecki szkoły junaka: dla organizacyj przysposobienia wojskowego, Warszawa, Główna Księgarnia Wojskowa, 1933, s. 153, 154. Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.
3.	Świerczek Wendelin, Śpiewniczek młodzieży polskiej: zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy. Z. 1–3, Kraków, Księża Misjonarze, 1917, z. II, nr 31, s. 46–48. Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.
4.	Pilecka Ligia, Tam na błoniu błyszczy kwiecie: śpiewnik historyczny, wyd. Wyd 1 2 rzut, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1985, s. 22, 23. Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu oraz muzyki utworu.
5.	Łochowski Leon, Korniewski Wiesław, ...pieśń ujdzie cało...: śpiewnik.. T. 1, Warszawa, Oddział Kultury Departamentu Wychowania Wojska Polskiego, 1992, s. 126, 127.
6.	Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 142, 143. Zamiast pije ludzką krew jest pij ludzką krew.

Pieśń Rykowa

Logowanie

Odzyskiwanie hasła