Kompozytor, pianista, aranżer, dyrygent, konsultant muzyczny^[2].

Studia pianistyczne rozpoczął w 1934 r. w Konserwatorium Muzycznym im. M. Karłowicza we Wilnie u Stanisława Szpinalskiego. Po wojnie studiował kompozycję w łódzkim Państwowym Konserwatorium Muzycznym i jednocześnie chemię na tamtejszym Uniwersytecie. W 1950 r. podjął studia na Wydziale Dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, które ukończył w 1954 r. Wraz Januszem Cegiełłą, Markiem Sartem, Romualdem Żylińskim był współzałożycielem słynnego jazzowego „Klubu Melomanów” przy Polskiej YMCA w Łodzi. Był kierownikiem muzycznym kabaretu Dudek. Pisał utwory rozrywkowe dla Haliny Kunickiej, Jerzego Połomskiego, Bohdana Łazuki, Jaremy Stępowskiego. Napisał muzykę do filmu Żona dla Australijczyka, aranżował muzykę do filmu Lata dwudzieste, lata trzydzieste. Napisał tez wiele wspaniałych piosenek, przede wszystkim z Wojciechem Młynarskim Taksówkarz warszawski, Bomba w górę, Bez ciebie nie ma życia, Warszawo ma, kapitalny Statek do Młocin czy Balladę o Dzikim Zachodzie.

Był jednym z najbardziej zasłużonych działaczy Polskiej YMCA. Tuż po zakończeniu II wojny światowej, dzieląc tułacze losy wielu swoich rodaków, po przesiedleniu z rodzinnego Wilna znalazł się w Warszawie, w dopiero co odbudowanym z gruzów budynku Polskiej YMCA przy ul. Konopnickiej 6. To miejsce stało się dla niego pierwszym domem, jak również stworzyło możliwość rozwoju jego wielu talentów. W swoim długim imciarskim życiu doświadczył rozkwitu tej organizacji, jak również jej likwidacji na początku lat 50-tych ubiegłego wieku. Po 1990 r. kiedy Polska YMCA wznowiła swoją działalność stał się czynnym jej uczestnikiem, będąc przy tym wielkim orędownikiem przywrócenia zagrabionego przez komunistów całego majątku Polskiej YMCA^[3].