Nazwisko: |
Kazuro, Stanisław |
Data urodzenia: |
1 sierpnia 1882
|
Miejsce urodzenia: |
Teklianpol (dawne województwo wileńskie) |
Data śmierci: |
30 listopada 1961 |
Miejsce śmierci: |
Warszawa |
Muzyk, kompozytor i pedagog. Początkowo kształcił się w Wilnie[2]. Ukończył Konserwatorium Warszawskie oraz Królewską Akademię Św. Cecylii w Rzymie[1]. Pracę zawodową rozpoczął jako organista w warszawskim kościele św. Trójcy (około 1908–1910 r.), jednocześnie prowadził chór przy tej świątyni oraz występował jako dyrygent orkiestry i chóru Filharmonii Warszawskiej. Zorganizował chór „Trzysta Dzieci Powiśla”, z którym koncertował w Filharmonii. Kierował kapelą rorantystów przy Katedrze św. Jana. Gościnnie dyrygował w innych miastach, np. w 1913 r. chórem i orkiestrą częstochowskiego Towarzystwa Muzycznego „Lutnia”. W 1914 r. założył w Warszawie „Operę Ludową”. Na początku I wojny światowej zorganizował trzystuosobowy, mieszany chór oratoryjny.
Od 1916 r. wykładał solfeż w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. W latach dwudziestych powołał Wydział Nauczycielski Konserwatorium i został jego profesorem a następnie kierownikiem. Wykładał dyrygenturę chóralną, przygotowywał ze słuchaczami wiele dzieł oratoryjnych Bacha, Mozarta i inne. Przyczynił się do wprowadzenia obowiązku nauki śpiewu i muzyki w gimnazjach. Był twórcą i kierownikiem zespołu chóralnego „Polska Kapela Ludowa”[2]. Pełnił funkcję oficera w 5 pp Legionów w czasie wojny polsko-bolszewickiej[1].
W 1929 r. nawiązał współpracę z „Syreną Record”. Jej efektem było nagranie szeregu utworów własnych i innych kompozytorów (m.in. Karola Szymanowskiego i Stanisława Wiechowicza) oraz oryginalnych motywów ludowych, wydanych w ambitnej serii nagrań chóralnych[2]. Współtworzył Związek Kompozytorów Polskich, był także organizatorem i dyrygentem chórów. W czasie II wojny światowej powołał tajne konserwatorium w Warszawie. W latach 1945–1951 sprawował obowiązki rektora Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie[1]. Skomponował dwie opery: Powrót i Bajka, oratoria: Słońce, Morze i Lot; koncerty, suity. Był autorem pieśni, piosenek dziecięcych i żołnierskich, komponował muzykę sceniczną, kantatową, symfoniczną. Wydał szereg opracowań pieśni ludowych, opublikował też podręczniki do nauki śpiewu[2].