Akordeonista, basista, klawiszowiec, znany bydgoski muzyk rozrywkowy^[2], pionier muzyki rockowej w tym mieście^[3]. Zadebiutował na szerszą skalę w zespole Bydgoskiej Fabryki Akordeonów – Temperamenty. Razem z Andrzejem Szeligą był filarem tej grupy, doprowadzając ją w połowie lat 60-tych do czołówki pomorskich grup rockowych^[2]. W 1966 r. trafiła do finału WFMN Gdańsk-Wrzeszcz. Na listy przebojów trafił za sprawą utworu Zachód jesienny – piosenka do wiersza Leopolda Staffa z muzyką Jerzego Pulcyna.

W 1963 r. Jerzy Pulcyn trafił jako „młody talent” do zespołu Niebiesko-Czarni, gdzie udało mu się po raz kolejny raz wybić na rynku muzycznym. Poznał wtedy Janusza Popławskiego, z którym połączyła go pasja zawodowa, a prywatnie przyjaźń. Janusz Popławski pełnił przez wiele lat funkcję przewodnika muzycznego i promotora Jerzego Pulcyna, czuwając nad jego rozwojem oraz karierą, a także oferując w każdym czasie fachową pomoc.

W latach 1967–1968^[3] muzyk związał się z działających przy Zakładach Radiowych „Eltra” zespołem Szkwały, tworząc zgrany duet z wokalistką Ewą Jędrzejewską^[2]. Posiadał wtedy uprawnienia wydane przez Centralną Poradnię Ruchu Amatorskiego i pełnił funkcję tzw. instruktora muzycznego. W 1967 r. należał również jako wokalista do grupy Stylowi Estrady Bydgoskiej. Razem z nim występowali w tej formacji: Gerard Markun – pf., Andrzej Szeliga – g., Piotr Gatkiewicz – bg., Ben Nawrocki – dr^[3].

W 1968 r. wyszedł poza bydgoskie opłotki, znajdując miejsce w cieszącej się ogólnopolską renomą grupie Heliosi. Pod muzyczny kierownictwem Władysława Szałachy i we współpracy ze znanym piosenkarzem Edwardem Hulewiczem (a także Jadwigą Land) występował z Heliosami jako basista i kompozytor na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’69 i na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Rostocku. Zespół nagrywał płyty dla Pronitu, a jego liczne przeboje (m.in. Obietnice) znajdowały się na czołowych miejscach prasowych i radiowych list przebojów^[2].

W 1970 r. Jerzy Pulcyn odszedł z Heliosów i dołączył do formacji Land. Następnie należał do wielu grup akompaniatorskich, które towarzyszyły polskim gwiazdom estrady np. Irenie Jarockiej. W latach 1974–1974 należał do zespołu The Rider’s, w którym wokalistką była Lena Bacciarelli – reprezentantka Polski na Sopot Festival w 1963 r. z piosenką pt. Listonosze.^[3]. Jerzy Pulcyn był wtedy postrzegany nad Brdą jako ten, któremu się udało i który robi prawdziwą karierę. Sprawdziwszy się na rynku krajowym i po odbyciu z Heliosami kilka zagranicznych tras koncertowych – Jerzy Pulcyn na stałe związał się z zachodnioeuropejskim rynkiem^[2]. Od 1978 r. coraz częściej przebywał poza granicami kraju. W latach 1979–1980 nagrał dwie płyty dla BBRecords CH z mieszkającym w Lichtenstein gitarzystą grupy Aphrodites Child – Rayem Orpheus’em^[3].

Na początku lat 80-tych utworzył zespół George Winter Band, który jako jedyna formacja z krajów Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej posiadała glejt do występów na terenie baz USA. Jednocześnie Jerzy Pulcyn nagrywał albumy jako muzyk sesyjny w studiach w RFN oraz w Szwajcarii. Był wysoko cenionym muzykiem i wokalistą na arenie międzynarodowej – został dwukrotnie uznany przez LIVE MUSIC jako „Musician of the year”.

Grywał w różnych big-bandach tanecznych i zespołach klubowych. Występował z programem pt. For sentimental reasons^[3]. Jego syn – Wojciech – kontynuuje rodzinne tradycje i jest nader cenionym w kraju kontrabasistą związanym z warszawskim środowiskiem muzycznym^[2].