Kompozytor, dyrygent, kierownik chóru. Urodzony jako syn Alfonsa, dyrektora okręgu Bajkalskiej Kolei Żelaznej, oraz Fortunaty ze Stankiewiczów. Do gimnazjum uczęszczał w Nerczyńsku na Syberii. Po wybuchu rewolucji październikowej przedostał się do Mandżurii. W 1924 r. otrzymał w Szanghaju polski paszport i został repatriowany do kraju. W Warszawie zapisał się w 1925 r. do Wyższej Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina. Studiował fortepian u Józefa Śmidowicza i Jerzego Żurawlewa oraz teorię u Michała Biernackiego. Ponadto uczył się prywatnie kompozycji i kontrapunktu u Kazimierza Sikorskiego. Pierwszą posadę (akompaniatora) otrzymał w kinie „Pettit Trianon” w gmachu Filharmonii. W 1931 r. uzyskał dyplom wirtuoza – pianisty i kompozytora.

Pracę zawodową rozpoczął jako akompaniator podczas tournée artystów warszawskich – Lucyny Szczepańskiej, Toli Mankiewiczówny, Eugeniusza Bodo, Tadeusza Olszy (lato 1931 r.). W 1931 r. założył chór pod nazwą Revellersi Polscy. Od 1932 do 1935 r. był zaangażowany na stałe do kinoteatru „Hollywood” jako kierownik muzyczny i dyrygent 20 – osobowej orkiestry. Jednocześnie współpracował jako kompozytor z innymi teatrami rewiowymi: „Morskim Okiem”, „Mewą”, „8.30”. Komponował muzykę baletową dla zespołu Feliksa Parnella (Demon i wiara, Alraune, Maszyny, Ave Caesar (Gladiator) – wyróżniony na Olimpiadzie w Berlinie w 1936 r.). Pisał piosenki dla Chóru Juranda, Eryana i Dana, Adama Wysockiego, Andrzeja Boguckiego, Janiny Sokołowskiej, Stanisławy Nowickiej i innych. Ukazywały się one w wydaniach nutowych Grąbczewskiego, Jastrzębca, „Olimpii”, „Nowej Sceny”, Gebethera i Wolffa. W 1936 r. zorganizował i prowadził do wybuchu II wojny światowej orkiestrę salonową w Hotelu Europejskim. Okupację hitlerowską przeżył w Warszawie.

Po wojnie przeniósł się do Sopotu, gdzie otrzymał stanowisko kierownika Wydziału Kultury i Sztuki przy Zarządzie Miejskim. Koncertował w hotelu „Grand” oraz w radiu. W 1948 r. wyjechał do Szwecji i zamieszkał w Sztokholmie. Przez trzy lata grał w orkiestrach hotelowych w pięciu miastach szwedzkich. Dwukrotnie wystąpił z recitalami pianistycznymi w radiu w Sztokholmie (m.in. z towarzyszeniem Orkiestry Symfonicznej Radia Szwedzkiego) oraz kilkakrotnie jako akompaniator śpiewaków operowych.

Od 1951 r. mieszkał w Kanadzie. Wiele lat był gościnnie pianistą w hotelach nowojorskich: „Savoy Plaza”, „Waldorff Astoria”, „Sheraton East”. Występował w Peru, na Bermudach, w Tokio, Hongkongu, Manilli, Bangkoku. Od 1970 r. był pianistą w hotelu „Bonaventur” w Montrealu, gdzie stworzył w 1972 r. żeński kwartet smyczkowy. Koncertował wielokrotnie z recitalami pianistycznymi w Canadian Broadcasting Corporation (miał w repertuarze utwory Ludwika van Beethovena, Ferenz‘a Liszta, Fryderyka Chopina, Claude Debussy‘ego). W 1981 r. jego balet pt. Szept miłości (tytuł oryginalny – Whisper of Love) został wystawiony w „Radio-City Musichall” w Nowym Jorku i nie schodził ze sceny przez 6 miesięcy^[1].