A wczora z wieczora

z niebieskiego dwora

przyszła nam nowina:

Panna rodzi Syna.

Boga prawdziwego,

nieogarnionego,

za wyrokiem Boskim

w Betlejem żydowskim.

Natychmiast pastuszy,

radzi z drogiej duszy,

do onej to budki

bieżą, wziąwszy dudki.

Chcący widzieć Pana

oddają barana,

na kozłowym rogu

krzyczą chwałę Bogu:

Witaj, Królu nowy,

Synu Dawidowy,

Ty nas masz wybawić

i w niebie postawić.^{[1], [5]}

A wczora z wieczora/bis

Z niebieskiego dwora/bis

Przyszła nam nowina:/bis

„Panna rodzi Syna,/bis

Boga prawdziwego,/bis

Nieogarnionego,/bis

Za wyrokiem Boskim/bis

W Betlejem żydowskim”./bis

Pastuszkowie w dali/bis

Przy trzódkach swych spali,/bis

Gdy Anioł z północy/bis

Światłość z nieba toczy/bis

Chwałę oznajmując/bis

Szopę pokazując,/bis

Chwałę Boga tego/bis

Dziś tam zrodzonego./bis

„Tam Panna Dzieciątko,/bis

Miłe Niemowlątko/bis

Uwija w pieluszki./bis

Pośpieszcie pastuszki!”/bis

Natychmiast pastuszy/bis

Śpieszą z całej duszy/bis

Weseli bez miary,/bis

Niosą z sobą dary./bis

Mądrości druhowie,/bis

Z daleka królowie/bis

Pragną widzieć swego/bis

Stwórcę przedwiecznego./bis

Dziś Mu pokłon dają,/bis

W Ciele oglądają./bis

Każdy się dziwuje,/bis

Że Bóg nas miłuje./bis

I my też pośpieszmy,/bis

Jezusa ucieszmy/bis

Ze serca darami:/bis

Modlitwą, cnotami./bis

Jezu najmilejszy,/bis

Ze wszech najwdzięczniejszy/bis

Zmiłuj się nad nami/bis

Grzesznymi sługami./bis^[2]

A wczora z wieczora z niebieskiego dwora,

Przyszła nam nowina: Panna rodzi Syna.

Boga prawdziwego, Nieogarnionego

Za wyrokiem Boskim, w Betleem żydowskiem.

   Pastuszkowie mali, w polu w tenczas spali,

   Gdy Anioł z północy, światłość z nieba toczy.

   Chwałę oznajmując, szopę pokazując,

   Gdzie Panna z Dzieciątkiem, wołem i oślątkiem.

I Józefem starym, nad Jezusem małym,

Chwalą Boga tego dziś narodzonego.

Natychmiast pastuszy, radzi z drogiej duszy,

Do onejto budki, bieżą wziąwszy dudki.

   Chcący widzieć Pana, oddają barana.

   Na kozłowym rogu, krzyczą chwałę Bogu.

   Sam śpiewa i będzie ludziom po kolędzie,

   W żydowskiej krainie o cudownym Synie.

Niebiescy duchowie, zdaleka królowie,

Pragnąc widzieć swego Stwórcę Przedwiecznego.

Dziś Mu pokłon dają, w ciele oglądają,

Z czystą Panną w szopie, to maluczkie Chłopię.

   Cieszą podarkami, więc i piosneczkami:

   Witaj Zbawicielu i Pocieszycielu,

   Witaj Królu nowy, Synu Dawidowy:

   Ty masz nas wybawić i w niebie postawić.

W otchłaniach Ojcowie i Patryarchowie,

Dawno Cię czekali, Rorate wołali.

O szczęśliwy żłobie, gdy Messyasz w tobie,

W pieluszkach związany, z dawna obiecany.

   Jezu najmilejszy, ze wszech najwdzięczniejszy,

   Zmiłuj się nad nami, grzesznymi sługami.^{[3], [6]}