Wiatr wionął do mnie

Zgłoszenie do artykułu: Wiatr wionął do mnie

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Wiatr wionął do mnie

Kibitka

Pochód na Sybir

Wiatr wionął do mnie po pustym stepie

Autor słów:

Lenartowicz, Teofil[2], [4]
Jest to domniemany autor tekstu utworu.

Informacje

Czwarty wariant tekstu został nadesłany przez Bolesława Wilka w ramach konkursu zorganizowanego staraniem Zarządu Głównego Związku Młodzieży Wiejskiej oraz redakcji tygodnika „Nowa Wieś”. Jest to nieznana odmiana pieśni powstańczej autorstwa Lenartowicza.

Melodia ta, do tekstu z okresu powstania styczniowego zapisana została przez Bolesława Wilka, którego 72-letni ojciec nauczył się w Alzacji, gdzie przez kilkanaście lat przebywał na emigracji. Śpiewali ją tam polscy wychodźcy, pochodzący z byłego zaboru rosyjskiego. Pieśń ta miała też różne inne melodie. Linia melodyczna opublikowana przez Zygmunta Andrzejowskiego (t. II, s. 124) funkcjonuje jako wariant do dziś w powiecie lubartowskim, we wsi Kamionka, gdzie śpiewała ją Leokadia Wierzchoń, urodzona w 1898 r., nadając pieśni tytuł Droga na Sybir[5].

Bibliografia

1. 

Śpiewnik pracownic polskich, wyd. 5 powiększone, Poznań, 1919, s. 46, 47.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.

2. 

Straszewicz Marzenna, Ojców naszych śpiew: pieśni patriotyczne, Komorów, Prometeusz, 1992, nr 158.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora muzyki utworu.

3. 

Adamski Walerjan, Polski śpiewnik narodowy z melodiami, wyd. 2, Poznań, Księgarnia i Drukarnia św. Wojciecha, 1919, s. 62, 63.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.

4. 

Świerczek Wendelin, Śpiewniczek młodzieży polskiej: zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy. Z. 1–3, Kraków, Księża Misjonarze, 1917, z. II, nr 47, s. 71, 72.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora muzyki utworu. W śpiewniku zamieszczono skróconą wersję tekstu.

5. 

Świrko Stanisław, Z pieśnią i karabinem: pieśni partyzanckie i okupacyjne z lat 1939–1945: wybór materiałów z konkursu ZMW i „Nowej Wsi”, Warszawa, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1971, s. 261, 262, 522, 523.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora muzyki utworu.