Kompozytor i aranżer, także pianista i reżyser teatralny. Absolwent Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Muzyczny samouk. W czasach licealnych był wokalistą i gitarzystą amatorskich zespołów My i Następcy. Pierwsze piosenki – zarówno muzykę, jak i teksty – pisał dla zespołu Tarpany. Jako kompozytor muzyki teatralnej zadebiutował w 1972 r. kompozycjami do spektaklu Trucizna, miłość i śpiew do tekstów Edwarda Stachury. Od tego czasu napisał muzykę do około dwustu spektakli dla krajowych teatrów dramatycznych, Teatru TV, Burg Theater w Wiedniu, Schauspielhaus w Zurychu, Narodowego Teatru w Helsinkach, Schillertheater w Berlinie, Teatru Towstonogowa w Leningradzie oraz teatrów w Bonn, Genewie, Kassel i Grazu.

Jest kompozytorem:

– autorskich musicali Miłość, czyli życie, śmierć i zmartwychwstanie oraz Decadance;

– musicali Kuglarze i wisielcy (libretto Jacek Kaczmarski) oraz Kolędnicy (libretto Jan Skotnicki);

– muzyki do spektakli Kordian, Jan Gabriel Borkman, Czajka, Na dnie (reż. Erwin Axer), Zbrodnia i kara, Operetka, Wiśniowy sad, Dziady, Noc listopadowa (reż. Maciej Prus), Judasz z Kariothu, Łaźnia, Skrzywdzeni i poniżeni, Śmierć Tarełkina, Nora (reż. Izabella Cywińska), Ślub, Lorenzaccio, Burza, Ksiądz Marek (reż. Krzysztof Zaleski), Stracone zachody miłości, Dwaj panowie z Werony (reż. Tadeusz Łomnicki), Kosmos, Getto, Czerwone nosy (reż. Eugeniusz Korin), Czajka, Kordian, Hamlet (reż. Jan Englert), Kordian, Zemsta (reż. Gustaw Holoubek), Czajka, Wiśniowy sad, Dzieci słońca, Hamlet (reż. Andrzej Domalik), Czytadło, Antygona w Nowym Jorku, Mein Kampf, Maria Stuart (reż. Robert Gliński), Don Carlos, Król Edyp, Sokół maltański (reż. Laco Adamik), Cyd (reż. Adam Hanuszkiewicz);

– muzyki do wszystkich spektakli w reżyserii Janusza Wiśniewskiego, które zdobyły liczne nagrody na zagranicznych festiwalach teatralnych, m.in. Grand Prix krytyki i publiczności dla Panopticum á la Madame Tissau na festiwalu BITEF w Belgradzie w 1983 r., Grand Prix dla Panopticum á la Madame Tissau i Końca Europy na festiwalu Teatru Narodów w Nancy w 1984 r., Fringe First dla Końca Europy w 1985 r. i Fringe First dla Modlitwy chorego przed nocą w 1986 r. na festiwalu teatralnym w Edynburgu;

– muzyki do programów TV i recitali estradowych Krystyny Jandy (Dancing), Jacka Różańskiego (Życie to nie teatr), Hanny Banaszak (Treny), Ewy Błaszczyk (Misterium ognia, Ostinato determinare, Fotografie), Piotra Fronczewskiego i Ewy Błaszczyk (Piosenka, której nie można przestać śpiewać), Krystyny Tkacz (Prolog z demonami) oraz jako współautor muzyki do programów TV i recitali Barbary Dziekan (Ulica kwitnącej wiśni), Jolanty Kaczmarek (Para nasycona), Hanny Banaszak (Wołanie Eurydyki), Magdy Umer (Faux pas), Edyty Geppert (Śpiewajmy);

– muzyki filmowej;

– piosenek.

Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” odcinek 141 (reż. Ryszard Wolański).

Jest laureatem:

– nagrody za muzykę do spektaklu Noc listopadowa na festiwalu teatralnym w Opolu w 1979 r.,

– nagrody za muzykę do spektaklu Operetka na festiwalu we Wrocławiu w 1980 r.,

– nagrody za muzykę do spektaklu Judasz z Kariothu na festiwalach teatralnych w Kaliszu w 1981 r. i w Opolu w 1982 r.,

– nagród za muzykę do spektakli Wesele, Dziady i Nie-Boska komedia na festiwalach teatralnych w Opolu w latach 1982–1983,

– nagrody Przewodniczącego Komitetu do spraw Radia i Telewizji za twórczość TV w 1980 r.,

– nagrody za musical Miłość czyli życie, śmierć i zmartwychwstanie na festiwalu teatralnym we Wrocławiu w 1985 r.,

– Grand Prix w koncercie piosenki aktorskiej i kabaretowej na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1986 r. za To nic, że to sen,

– nagród za muzykę do filmu Schodami w górę, schodami w dół na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 1988 r. i Wrzeciono czasu w 1995 r^[1].