Koncert 
W dniu 1 listopada 2015 r., o godz. 19.00 Biblioteka Polskiej Piosenki we współpracy z Zarządem Cmentarzy Komunalnych w Krakowie zorganizowała Memento Vitae – koncert bez oklasków, który odbył się na Cmentarzu Rakowickim i w swej wymowie był poteozą życia w obliczu śmierci. Chcemy tym samym przypomnieć i zaznaczyć różnice pomiędzy dniem 1 i 2 listopada, podkreślając radosny charakter Dnia Wszystkich Świętych.
Realizację tego projektu dyrektor Waldemar Domański planował od wielu lat, jednak dopiero w 2015 roku pojawiły się możliwości zorganizowania tego wydarzenia.
Do udziału w koncercie zaproszeni zostali wyjątkowi wokaliści, m.in. Basia Stępniak-Wilk, Joanna Możdżan, Przemysław Branny i Bartłomiej Przytuła oraz instrumentaliści, m. in. kwartet smyczkowy Fusion Strings. Repertuar koncertu/spektaklu stanowiły polskie piosenki w nowych aranżacjach na zespół wokalno-instrumentalny, treścią nakłaniające do refleksji na temat życia. Utwory instrumentalne przeplatały się z fragmentami utworów literackich, nawiązującymi nastrojem do charakteru dnia.
POMYSŁ I KIEROWNICTWO ARTYSTYCZNE: Waldemar Domański
Więcej na stronie mementovitae.pl
Święto W Kościele katolickim 1 listopada, dzień Wszystkich Świętych obchodzony jest od IX wieku. Tego dnia Kościół czci wszystkich, którzy weszli już do Królestwa Niebieskiego. Uroczystości tego dnia dotyczą nie tylko osób beatyfikowanych i kanonizowanych, ale również wszystkich zmarłych wiernych, których cechowała świętość za życia. Jest to moment zadumy i refleksji nad przemijaniem życia, czasem jaki już minął i jaki jeszcze nam pozostał.
Obchody dnia Wszystkich Świętych mają swe źródła w tradycji otaczania czcią męczenników, którzy oddali życie za Chrystusa, stanowiąc przykład do naśladowania. Dzień 1 listopada przypomina też o wspólnocie jaką tworzymy ze Świętymi, otaczającymi wiernych opieką. W tym dniu prosi się o wstawiennictwo Wszystkich Świętych dla szczególnie ważnych wydarzeń w życiu Kościoła. Święto to nazywane jest różnie przez wiernych innych wyznań chrześcijańskich, takich jak np. anglikanizm czy pewne odłamy luteranizmu.
Jest to dzień szczególnej refleksji, która powinna budzić radość i nieść nadzieję dla każdego żyjącego wiernego. Tego dnia uświadamiamy sobie, że Wszyscy Święci orędują za tymi, którzy odeszli i tymi którzy wciąż przebywają ziemską drogę, aby przystąpić do grona szczęśliwych bytów niebieskich. Wszyscy Święci uświadamiają nam, że jak śmierć potężna jest miłość, a zazdrość jej nieprzejednana jak Szeol. Żar jej, to żar ognia. Stąd też głęboka i przenikliwa radość z nadziei na życie wieczne, powinna cechować świętowanie tego dnia.
Właściwym Dniem Zmarłych jest dzień 2 listopada, kiedy to w Kościele wspomina się wszystkich zmarłych wiernych, dzień ten zwany jest Dniem Zadusznym lub po prostu Zaduszkami. Za czas powstania tej tradycji przyjmuje się wiek X, a dokładnie rok 998, kiedy to we Francji św. Odylon, opat zakonu św. Benedykta w miejscowości Cluny, ustanowił 2 listopada dniem modlitwy za wszystkich zmarłych jako swego rodzaju przeciwwagę dla pogańskich obrządków oddawania czci zmarłym. Tradycja ta rozprzestrzeniła się w zachodniej Europie, a w wieku XIII stała się w Kościele powszechnym zwyczajem. W XX wieku (1915 r.) papież Benedykt XV zezwolił, aby w Kościele kapłani mogli odprawiać tego dnia 3 msze – jedną w intencji przyjętej od wiernych, drugą w intencji zmarłych wiernych a trzecią w intencji papieża.
Tego dnia w Kościele wspomina się zmarłych, którzy w czyśćcu pokutują za ziemskie grzechy oczekując na łaskę wejścia do Królestwa Bożego. Aby pomóc pokutującym duszom wierni Kościoła modlą się za nich do Boga, uzyskując odpusty zupełne. Tak więc to 2 listopada jest dniem, który można określić jako Dzień Zmarłych, choć nie funkcjonuje on oficjalnie pod taką nazwą. Określenie to w odniesieniu do 1 listopada miało swoje korzenie w poprzednim systemie politycznym, kiedy to starano się aby dzień ten miał charakter świecki i nazywano go dniem Wszystkich Zmarłych lub Świętem Zmarłych.
Zarówno w dzień Wszystkich Świętych, jak też w Zaduszki odwiedza się groby swoich bliskich, zapalając znicze, modląc się i wspominając zmarłych. Zwyczaj taki praktykuje także wiele osób niewierzących, które traktują go jako wyraz szacunku dla zmarłych. Symbolem pamięci o naszych bliskich jest tradycja zapalania zniczy oraz składania kwiatów na grobach. Ten zwyczaj ma swe źródła w dawnych obrządkach pogańskich, kiedy to wierzono, że zapalanie ognia na grobach, miało ogrzewać dusze zmarłych, które błąkały się po ziemi.
Artyści POMYSŁ I KIEROWNICTWO ARTYSTYCZNE: Waldemar Domański
WYKONAWCY:
Barbara Stępniak–Wilk – wokal
Joanna Możdżan – wokal
Przemysław Branny – wokal
Bartosz Przytuła – wokal
Wojciech Terechowicz – prowadzenie koncertu
Bartłomiej Szułakiewicz – instrumenty klawiszowe
Mateusz Gurgul – akordeon
Tomasz Boruch – gitary
Paweł Kluba – gitara basowa
Michał Peiker – perkusja
FUSION STRINGS – kwartet smyczkowy w składzie:
Paweł Futyma – skrzypce
Ania Górecka – skrzypce
Paweł Rychlik – altówka
Karolina Chłostowska – wiolonczela
Aranżacje, kierownictwo muzyczne – Bartłomiej Szułakiewicz
Scenariusz, scenografia, reżyseria, prowadzenie koncertu – Wojciech Dawid Terechowicz
Repertuar REPERTUAR
1. Spoza Nas (sł. J. Twardowski, muz. M. Szcześniak) – P. Branny
2. Nawet (sł. i muz. G. Turnau) – B. Stępniak-Wilk
3. Świecie nasz (sł. J. K. Pawluśkiewicz, muz. Marek Grechuta) – J.Możdżan
4. W życiu piękne są tylko chwile (sł. i muz. Ryszard Riedel) – B. Przytuła
5. Czas jak rzeka (sł. i muz. Czesław Niemen) – J.Możdżan
6. Ja wysiadam (sł. M. Czapińska, muz. M. Pospieszalski) – P. Branny
7. Czas nas uczy pogody (sł. J. Cygan, muz. K. Dębski) – B. Przytuła
8. Człowieczy los (sł. A. Nowak, muz. A. German) – B. Stępniak-Wilk
9. Ocalić od zapomnienia (sł. i muz. M. Grechuta) – P. Branny
10. Nic 2 razy się nie zdarza (sł. W. Szymborska, muz. A. Mundkowski) – J.Możdżan
11. Przychodzimy, odchodzimy (sł. J. Jęczmyk, muz. Z. Konieczny) – Tutti
12. I tak warto żyć (sł. i muz. A. Nowak) – B. Przytuła