Memento Vitae 2018

Memento Vitae 2018W dniu 1 listopada 2018, o godz. 19.00 Biblioteka Polskiej Piosenki przy współpracy z Zarządem Cmentarzy Komunalnych w Krakowie organizuje koncert „Memento Vitae”, który odbędzie się na Cmentarzu Rakowickim i w swej wymowie ma być apoteozą życia w obliczu śmierci. Chcemy tym samym przypomnieć i zaznaczyć różnice pomiędzy dniem 1 i 2 listopada, podkreślając radosny charakter Dnia Wszystkich Świętych.

Cmentarz Rakowicki jest najstarszą, obok Starego Cmentarza Podgórskiego, nekropolią Krakowa. Jego część znajdująca się przy ul. Prandoty powstała w roku 1920 w miejscu placu ćwiczeń saperów, jako miejsce przeznaczone na pochówki wojskowych. Po II wojnie światowej i utworzeniu kwater żołnierzy polskich, radzieckich, niemieckich, brytyjskich oraz kwater cywilnych, ta część cmentarza nabrała swego obecnego kształtu.

Repertuar koncertu/spektaklu stanowią piosenki w nowych aranżacjach na zespół wokalno-instrumentalny, treścią nakłaniające do szeroko pojętej refleksji na temat życia. Utwory instrumentalne przeplatać się będą z fragmentami utworów literackich, nawiązującymi nastrojem do charakteru dnia.

Do udziału w koncercie zaproszeni zostali wyjątkowi artyści: w rolę narratora wcieli się Waldemar Domański, śpiewać będą Iwona Loranc, Ewa Uryga, Mirosław Czyżykiewicz i Sławek Uniatowski.

Towarzyszyć im będzie dziewięcioosobowy zespół instrumentalny w składzie:
Bartłomiej Szułakiewicz – instrumenty klawiszowe
Mateusz Gurgul – akordeon
Tomasz Boruch – gitary
Paweł Kluba – gitara basowa
Michał Peiker – perkusja

DOBRY TON – kwartet smyczkowy w składzie:
Krzysztof Katana – skrzypce
Piotr Mitka – skrzypce
Aleksander Frankiewicz – altówka
Dominik Frankiewicz – wiolonczel

Więcej na stronie mementovitae.pl

ŚWIĘTO

W Kościele katolickim 1 listopada, dzień Wszystkich Świętych obchodzony jest od IX wieku. Tego dnia Kościół czci wszystkich, którzy weszli już do Królestwa Niebieskiego. Uroczystości tego dnia dotyczą nie tylko osób beatyfikowanych i kanonizowanych, ale również wszystkich zmarłych wiernych, których cechowała świętość za życia. Jest to moment zadumy i refleksji nad przemijaniem życia, czasem jaki już minął i jaki jeszcze nam pozostał.

Obchody dnia Wszystkich Świętych mają swe źródła w tradycji otaczania czcią męczenników, którzy oddali życie za Chrystusa, stanowiąc przykład do naśladowania. Dzień 1 listopada przypomina też o wspólnocie jaką tworzymy ze Świętymi, otaczającymi wiernych opieką. W tym dniu prosi się o wstawiennictwo Wszystkich Świętych dla szczególnie ważnych wydarzeń w życiu Kościoła. Święto to nazywane jest różnie przez wiernych innych wyznań chrześcijańskich, takich jak np. anglikanizm czy pewne odłamy luteranizmu.

Jest to dzień szczególnej refleksji, która powinna budzić radość i nieść nadzieję dla każdego żyjącego wiernego. Tego dnia uświadamiamy sobie, że Wszyscy Święci orędują za tymi, którzy odeszli i tymi którzy wciąż przebywają ziemską drogę, aby przystąpić do grona szczęśliwych bytów niebieskich. Wszyscy Święci uświadamiają nam, że jak śmierć potężna jest miłość, a zazdrość jej nieprzejednana jak Szeol. Żar jej, to żar ognia. Stąd też głęboka i przenikliwa radość z nadziei na życie wieczne, powinna cechować świętowanie tego dnia.

Właściwym Dniem Zmarłych jest dzień 2 listopada, kiedy to w Kościele wspomina się wszystkich zmarłych wiernych, dzień ten zwany jest Dniem Zadusznym lub po prostu Zaduszkami. Za czas powstania tej tradycji przyjmuje się wiek X, a dokładnie rok 998, kiedy to we Francji św. Odylon, opat zakonu św. Benedykta w miejscowości Cluny, ustanowił 2 listopada dniem modlitwy za wszystkich zmarłych jako swego rodzaju przeciwwagę dla pogańskich obrządków oddawania czci zmarłym. Tradycja ta rozprzestrzeniła się w zachodniej Europie, a w wieku XIII stała się w Kościele powszechnym zwyczajem. W XX wieku (1915 r.) papież Benedykt XV zezwolił, aby w Kościele kapłani mogli odprawiać tego dnia 3 msze – jedną w intencji przyjętej od wiernych, drugą w intencji zmarłych wiernych a trzecią w intencji papieża.

Tego dnia w Kościele wspomina się zmarłych, którzy w czyśćcu pokutują za ziemskie grzechy oczekując na łaskę wejścia do Królestwa Bożego. Aby pomóc pokutującym duszom wierni Kościoła modlą się za nich do Boga, uzyskując odpusty zupełne. Tak więc to 2 listopada jest dniem, który można określić jako Dzień Zmarłych, choć nie funkcjonuje on oficjalnie pod taką nazwą. Określenie to w odniesieniu do 1 listopada miało swoje korzenie w poprzednim systemie politycznym, kiedy to starano się aby dzień ten miał charakter świecki i nazywano go dniem Wszystkich Zmarłych lub Świętem Zmarłych.

Zarówno w dzień Wszystkich Świętych, jak też w Zaduszki odwiedza się groby swoich bliskich, zapalając znicze, modląc się i wspominając zmarłych. Zwyczaj taki praktykuje także wiele osób niewierzących, które traktują go jako wyraz szacunku dla zmarłych. Symbolem pamięci o naszych bliskich jest tradycja zapalania zniczy oraz składania kwiatów na grobach. Ten zwyczaj ma swe źródła w dawnych obrządkach pogańskich, kiedy to wierzono, że zapalanie ognia na grobach, miało ogrzewać dusze zmarłych, które błąkały się po ziemi.

ARTYŚCI

Ewa Uryga

Ewa Uryga

Ukończyła studia w Akademii Muzycznej w Katowicach na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej. Nagrała pięć albumów autorskich. Za jedną z najlepszych wokalistek uznały ją magazyny: „Jazz Forum” i „Twój Blues”.

Jest laureatką ogólnopolskich festiwali m.in. „Opole 80” (w koncercie Debiuty III nagroda), „Zielona Góra 79” (wyróżnienie), „Zielona Góra 80” (Srebrny Samowar), II nagroda na XVII Międzynarodowych Spotkaniach Wokalistów Jazzowych w Zamościu, a także II nagrody na Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w Karlsham w Szwecji. W czerwcu 1999 roku wzięła udział w konkursie „Premiery” w Opolu w duecie z Januszem Szromem (IV miejsce). Występowała na festiwalach jazzowych: Gdynia Summer Jazz Days, Warsaw Summer Jazz Days, Jazz Jamboree, Old Jazz Meeting, Jazz Fair oraz w musicalach Chicago i Zorba wystawionych w Teatrze Muzycznym w Gliwicach. W 2009 r. nagrała kolejną płytę pt. Jedno spojrzenie z udziałem Andrzeja Lamperta, Janusza Szroma, Zbigniewa Wodeckiego i orkiestry symfonicznej Filharmonii Zabrzańskiej. Płyta wyprodukowana przez Tomasza Kałwaka, nagrana w cyberstudio i studio Radia Katowice zawiera utwory w aranżacjach Kasi Piaseckiej, Krzysztofa Herdzina, Pawła Tomaszewskiego, Tomasza Kałwaka.

Sławek Uniatowski

Sławek Uniatowski

Wiosną 2005 roku wziął udział w czwartym sezonie talent show „Idol” w telewizji Polsat. Dotarł do finału, a ostatecznie zajął drugie miejsce. W tym samym roku wraz z Marylą Rodowicz nagrał utwór „Będzie to co musi być”, wydany na jej płycie „Kochać”. W 2006 roku nagrał piosenkę „Kocham cię”, która trafiła na ścieżkę dźwiękową filmu „Ja wam pokażę” w reżyserii Denisa Delica. W tym samym roku wystąpił wraz ze Zbigniewem Wodeckim oraz Janem Kantym Pawluśkiewiczem podczas XLIII Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Oficjalna premiera debiutanckiej płyty Sławka Uniatowskiego odbyła się 20 kwietnia 2018 roku. Uniatowski „Metamorphosis” to zbiór 13 kompozycji Sławka, do których teksty napisał sam artysta oraz zaproszeni do współpracy: Tomasz Organek, Janusz Onufrowicz oraz Michał Zabłocki.

23 maja 2018 roku ukazał się album „Dobrze, że jesteś” Zbigniewa Wodeckiego, na którym Uniatowski śpiewa utwór „Nie ma jak Bacharach” na podstawie linii melodycznej wymyślonej przez Wodeckiego.

W czerwcu 2018 roku wziął udział w Konkursie Premiery na 55. Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, podczas którego wykonał utwór z „5 rano” z albumu „Metamorphosis”.

Iwona Loranc

Iwona Loranc

Polska piosenkarka, aktorka, pochodzi z Bielska- Bialej, od lat współpracuje z Teatrem Buffo i Teatrem Komedia w Warszawie.

W 2002 roku otrzymała Grand Prix na PPA we Wrocławiu, Grand Prix na SFP w Krakowie, FAMA w Świnoujściu, Grand Prix na Festiwalu Piosenki Artystycznej w Rybniku, oraz liczne pierwsze nagrody na festiwalach poezji i piosenki artystycznej.

Za szczególne osiągnięcia w roku 2002 otrzymała Nagrodę Prezydenta Miasta Bielska-Białej IKAR.
Płyty: „Tricolor”, „Znaki na niebie”, „Loranc śpiewa Jakubczak” , „Brzegi” i w duecie z Grzegorzem Tomczakiem, „O’Powieści o kobietach”. W 2009 roku utwór „Szukałem Cię wśród jabłek” wykonany w duecie z Grzegorzem Tomczakiem utrzymywał się na 1. miejscu Listy Przebojów Radiowej Trójki przez kilka tygodni.

Mirosław Czyżykiewicz

Mirosław Czyżykiewicz

Pieśniarz, gitarzysta, poeta, kompozytor, artysta grafik. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV (Sekcja Muzyki Rozrywkowej). Przedstawiciel nurtu polskiej piosenki literackiej i poezji śpiewanej, w swojej twórczości prezentujący refleksyjne podejście do życia jako do tematu.

Waldemar Domański

Waldemar Domański

Pomysłodawca i inicjator Biblioteki Polskiej Piosenki, pomysłodawca „Lekcji Śpiewania”, organizator wielu krakowskich akcji społecznych i kulturalnych, pomysłodawca akcji społecznych: Pogromców Bazgrołów, Asocjacji Promotorów Radosnego Ptaka oraz Lokomotywy – Koalicji Kolei Galicyjskiej. Zgodnie z hasłem „Patriotyzm nie musi być cierpieniem!” Waldemar Domański stara się zmienić sposób obchodzenia świąt państwowych w Polsce – z koturnowych na radosne. Jego najnowszym pomysłem jest koncert Memento Vitae.

REPERTUAR

1. Anielski orszak (muz. tradycyjna) – intro instrumentalne

2. Ponad tęczą (muz. H. Arlen, sł. E. Y. Harburg, tłum. Olga Bończyk) – E. Uryga

3. Motorek (muz. M. Grechuta, J. K. Pawluśkiewicz; sł. J. Czechowicz) – M. Czyżykiewicz

4. Nawet (muz. i sł. G. Turnau) – S. Uniatowski

5. 100 (muz. B. Zielony, K. Chrzanowska; sł. P. Kosiarkiewicz, Ł. Bartoszak) – E. Uryga i I. Loranc

6. Ocalić od zapomnienia (muz. M. Grechuta, sł. K. I. Gałczyński) – I. Loranc

7. Znów śniłaś się mi… (muz. W. Cisło, sł. R. Kasprzycki) – M. Czyżykiewicz

8. Tak bardzo wierzę w nas (muz. Z. Wodecki, sł. Z. Książek) – E. Uryga i S. Uniatowski

9. Tears in Heaven / Łzy w niebiosach (muz. i sł. E. Clapton, W. Jennings) – I. Loranc

10. Chłopaki z naszej ulicy (muz. W. Korcz, sł. A. Kreczmar) – M. Czyżykiwicz

11. Wznieś serce (muz. R. Rynkowski, sł. J. Cygan) – S. Uniatowski

12. Jeszcze w zielone gramy (muz. J. Matuszkiewicz, sł. W. Młynarski) – E. Uryga, I. Loranc, S. Uniatowski, M. Czyżykiewicz