Wariant 1
StrzałkaNiechaj wesoło zabrzmi nam echo,
Niechaj uderzą w tarabany,
Niech wie świat cały, z jaką uciechą
Idziem, gdzie Wódz nasz kochany...
Próżno łzy leją piękne dziewczęta.
Próżno by wstrzymać nas rade,
Gdy pożegnania przyjdą momenta,
Padną zemdlałe i blade.
My jednak, choć nas szczery żal bierze
I w sercu, w sercu czujem rany,
Idziemy chętnie prawi rycerze,
Idziem, gdzie król Jan kochany.
Niech będą trudy, choćby z przykrością,
Słodko wam będzie, hej! Polany!
Pójdziemy wszyscy z wielką radością,
Gdzie idzie Wódz nasz kochany.[1]
Wariant 2
StrzałkaNiechaj wesoło zabrzmi nam echo,
Niechaj uderzą w tarabany,
Niech wie świat cały, z jaką uciechą
Idziem, gdzie Wódz nasz kochany...
Próżno łzy leją piękne dziewczęta.
Próżno by wstrzymać nas rade,
Gdy pożegnania przyjdą momenta,
Padną zemdlałe i blade.
My jednak, choć nas szczery żal bierze
I w sercu odczuwamy rany,
Poniatowskiego prawi rycerze,
Idziem, gdzie Wódz nasz kochany.
Niech będą trudy, choćby z przykrością,
Słodko wam będzie, hej! Polany!
Pójdziemy wszyscy z wielką radością,
Gdzie idzie Wódz nasz kochany.[1]
Wariant 3
StrzałkaNiechaj wesoło zabrzmi nam echo,
Niechaj uderzą w tarabany,
Niech wie świat cały z jaką uciechą
Idziem gdzie Wódz nasz kochany!
Próżno łzy leją piękne dziewczęta,
Próżno nas wstrzymać, wstrzymać rade,
Gdy pożegnania przyszły momenta,
Padły zemdlone i blade.
My jednak, choć nas szczery żal bierze,
I w sercach odczuwamy rany,
Idziemy chętnie, prawi rycerze,
Idziem, gdzie Wódz nasz kochany!
Niech będą trudy, choćby z przykrością,
Słodko wam będzie, hej! Polacy,
Pójdziemy wszyscy z wielką radością,
Gdzie idzie Wódz nasz kochany![2]
Wariant 4
StrzałkaNiechaj wesoło zabrzmi nam echo,
Niechaj uderzą w tarabany!
Niech wie świat cały, z jaką uciechą
Idziem, gdzie wódz nasz kochany.
Choć dom opuścić szczery żal bierze,
I w sercu smutnem czujem rany,
Idziemy chętnie prawi rycerze,
Idziem, gdzie wódz nasz kochany.
Niech będą trudy choćby z przykrością,
Słodko wam będzie, hej! Polany!
Pójdziemy wszyscy z wielką radością,
Gdzie idzie wódz nasz kochany.[3]
Wariant 5
StrzałkaNiechaj wesoło zabrzmi nam echo,
Niechaj uderzą w tarabany,
Niech wie świat cały z jaką uciechą
Idziem, gdzie nasz wódz kochany...
Próżno łzy leją piękne dziewczęta,
Próżno by wstrzymywać nas rade,
Gdy pożegnania przyszły momenta,
Padły zemdlone i blade.
My jednak choć nas szczery żal bierze
I w sercu odczuwamy rany,
Idziemy chętnie, prawi rycerze,
Idziem, gdzie wódz nasz kochany.[4]
Wariant 6
StrzałkaNiechaj wesoło zabrzmi nam echo,
Niechaj uderzą w tarabany,
Niech wie świat cały z jaką uciechą
Idziem gdzie wódz nasz kochany!
Próżno łzy leją piękne dziewczęta,
Próżno by nas wstrzymać, wstrzymać rade,
Gdy pożegnania przyszły momenta,
Padły zemdlone i blade.
My jednak, choć nas szczery żal bierze,
I w sercu czujesz rany, rany,
Idziemy chętnie, prawi rycerze,
Idziem, gdzie wódz nasz kochany!
Niech będą trudy, choćby z przykrością,
Słodko nam będzie, hej! Polany,
Pójdziemy wszyscy z wielką radością,
Gdzie idzie wódz nasz kochany![5]
Wariant 7
StrzałkaNiechaj wesoło zabrzmi nam echo,
Niechaj uderzą w tarabany,
Niech wie świat cały, z jaką uciechą
Idziem, gdzie Wódz nasz kochany...
Próżno łzy leją piękne dziewczęta.
Próżno by wstrzymać nas rade,
Gdy pożegnania przyjdą momenta,
Padną zemdlałe i blade.
Ale choć nas bardzo szczery żal bierze
A w sercu, w sercu, czujem rany,
pójdziemy, pójdziemy prawi rycerze,
gdzie idzie wódz nasz kochany.[6]
Wariant 8
StrzałkaNiechaj wesoło zagrzmi nam echo,
Niechaj uderzą w tarabany,
Niech wie świat cały, z jaką uciechą
Idziem, gdzie Wódz nasz kochany...
Próżno łzy leją piękne dziewczęta.
Próżnoby wstrzymać nas rade,
Gdy pożegnania przyjdą momenta,
Padną zemdlone i blade.
My jednak, choć nas szczery żal bierze,
I w sercu, w sercu czujem rany,
Idziemy chętnie, prawi rycerze,
Idziem, gdzie wódz nasz kochany.[7]