Zgłoszenie do artykułu: Marsz wojenny

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Wariant 1

Strzałka

Niechaj wesoło zabrzmi nam echo,

Niechaj uderzą w tarabany,

Niech wie świat cały, z jaką uciechą

Idziem, gdzie Wódz nasz kochany...

Próżno łzy leją piękne dziewczęta.

Próżno by wstrzymać nas rade,

Gdy pożegnania przyjdą momenta,

Padną zemdlałe i blade.

My jednak, choć nas szczery żal bierze

I w sercu, w sercu czujem rany,

Idziemy chętnie prawi rycerze,

Idziem, gdzie król Jan kochany.

Niech będą trudy, choćby z przykrością,

Słodko wam będzie, hej! Polany!

Pójdziemy wszyscy z wielką radością,

Gdzie idzie Wódz nasz kochany.[1]

Wariant 2

Strzałka

Niechaj wesoło zabrzmi nam echo,

Niechaj uderzą w tarabany,

Niech wie świat cały, z jaką uciechą

Idziem, gdzie Wódz nasz kochany...

Próżno łzy leją piękne dziewczęta.

Próżno by wstrzymać nas rade,

Gdy pożegnania przyjdą momenta,

Padną zemdlałe i blade.

My jednak, choć nas szczery żal bierze

I w sercu odczuwamy rany,

Poniatowskiego prawi rycerze,

Idziem, gdzie Wódz nasz kochany.

Niech będą trudy, choćby z przykrością,

Słodko wam będzie, hej! Polany!

Pójdziemy wszyscy z wielką radością,

Gdzie idzie Wódz nasz kochany.[1]

Wariant 3

Strzałka

Niechaj wesoło zabrzmi nam echo,

Niechaj uderzą w tarabany,

Niech wie świat cały z jaką uciechą

Idziem gdzie Wódz nasz kochany!

Próżno łzy leją piękne dziewczęta,

Próżno nas wstrzymać, wstrzymać rade,

Gdy pożegnania przyszły momenta,

Padły zemdlone i blade.

My jednak, choć nas szczery żal bierze,

I w sercach odczuwamy rany,

Idziemy chętnie, prawi rycerze,

Idziem, gdzie Wódz nasz kochany!

Niech będą trudy, choćby z przykrością,

Słodko wam będzie, hej! Polacy,

Pójdziemy wszyscy z wielką radością,

Gdzie idzie Wódz nasz kochany![2]

Wariant 4

Strzałka

Niechaj wesoło zabrzmi nam echo,

Niechaj uderzą w tarabany!

Niech wie świat cały, z jaką uciechą

Idziem, gdzie wódz nasz kochany.

Choć dom opuścić szczery żal bierze,

I w sercu smutnem czujem rany,

Idziemy chętnie prawi rycerze,

Idziem, gdzie wódz nasz kochany.

Niech będą trudy choćby z przykrością,

Słodko wam będzie, hej! Polany!

Pójdziemy wszyscy z wielką radością,

Gdzie idzie wódz nasz kochany.[3]

Wariant 5

Strzałka

Niechaj wesoło zabrzmi nam echo,

Niechaj uderzą w tarabany,

Niech wie świat cały z jaką uciechą

Idziem, gdzie nasz wódz kochany...

Próżno łzy leją piękne dziewczęta,

Próżno by wstrzymywać nas rade,

Gdy pożegnania przyszły momenta,

Padły zemdlone i blade.

My jednak choć nas szczery żal bierze

I w sercu odczuwamy rany,

Idziemy chętnie, prawi rycerze,

Idziem, gdzie wódz nasz kochany.[4]

Wariant 6

Strzałka

Niechaj wesoło zabrzmi nam echo,

Niechaj uderzą w tarabany,

Niech wie świat cały z jaką uciechą

Idziem gdzie wódz nasz kochany!

Próżno łzy leją piękne dziewczęta,

Próżno by nas wstrzymać, wstrzymać rade,

Gdy pożegnania przyszły momenta,

Padły zemdlone i blade.

My jednak, choć nas szczery żal bierze,

I w sercu czujesz rany, rany,

Idziemy chętnie, prawi rycerze,

Idziem, gdzie wódz nasz kochany!

Niech będą trudy, choćby z przykrością,

Słodko nam będzie, hej! Polany,

Pójdziemy wszyscy z wielką radością,

Gdzie idzie wódz nasz kochany![5]

Wariant 7

Strzałka

Niechaj wesoło zabrzmi nam echo,

Niechaj uderzą w tarabany,

Niech wie świat cały, z jaką uciechą

Idziem, gdzie Wódz nasz kochany...

Próżno łzy leją piękne dziewczęta.

Próżno by wstrzymać nas rade,

Gdy pożegnania przyjdą momenta,

Padną zemdlałe i blade.

Ale choć nas bardzo szczery żal bierze

A w sercu, w sercu, czujem rany,

pójdziemy, pójdziemy prawi rycerze,

gdzie idzie wódz nasz kochany.[6]

Wariant 8

Strzałka

Niechaj wesoło zagrzmi nam echo,

Niechaj uderzą w tarabany,

Niech wie świat cały, z jaką uciechą

Idziem, gdzie Wódz nasz kochany...

Próżno łzy leją piękne dziewczęta.

Próżnoby wstrzymać nas rade,

Gdy pożegnania przyjdą momenta,

Padną zemdlone i blade.

My jednak, choć nas szczery żal bierze,

I w sercu, w sercu czujem rany,

Idziemy chętnie, prawi rycerze,

Idziem, gdzie wódz nasz kochany.[7]

Bibliografia

1. 

Łochowski Leon, Korniewski Wiesław, ...pieśń ujdzie cało...: śpiewnik.. T. 1, Warszawa, Oddział Kultury Departamentu Wychowania Wojska Polskiego, 1992, s. 62, 63.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora muzyki utworu.

2. 

Cepelli Jan, Śpiewnik strzelecki szkoły junaka: dla organizacyj przysposobienia wojskowego, Warszawa, Główna Księgarnia Wojskowa, 1933, s. 135, 136.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.

3. 

Świerczek Wendelin, Śpiewniczek młodzieży polskiej: zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy. Z. 1–3, Kraków, Księża Misjonarze, 1917, z. II, nr 14, s. 26.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.

4. 

Barański, Franciszek, W górę serca!: drugi zbiór pieśni narodowych i patriotycznych. Cz. 2, Słowa, Lwów, Warszawa, Księgarnia Polska, 1920, s. 32.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu oraz muzyki utworu.

5. 

Duniecki Stanisław, Romanowski Mieczysław, Piosnka żołnierska, Poznań, Kazimierz Tomasz Barwicki, 1946, s. 2.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu oraz muzyki utworu. Zawiera natomiast opracowanie chóralne tej pieśni autorstwa Piotra Maszyńskiego.

6. 

Wojciechowski, Michał
Wersji tej nauczyła mnie mama, sama poznała tę piosenkę w szkole w 1930 r.

7. 

Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 32.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu oraz muzyki utworu.