Tytuł: |
Na morze |
|
Pieśń marynarzy |
|
Na morze, na morze |
|
Od Kłajpedy do Szczecina |
Autor słów: |
|
Autor muzyki: |
|
Data powstania: |
styczeń 1941 |
Miejsce powstania: |
Cupar-Fife w Szkocji |
W sierpniu 1940 r. podpisana została polsko-angielska konwencja o formowaniu Polskich Sił Zbrojnych na terytorium Imperium Brytyjskiego. Przebywające w Anglii jednostki Wojska Polskiego, ewakuowane z Francji pod koniec czerwca, rozlokowano w różnych miejscowościach na terenie Szkocji. Prawdopodobnie pod koniec 1940 r. przybył do obozu wojskowego w Cupar-Fife kpt. Adam Kowalski. Pieśń marynarzy napisał w styczniu 1941 r. Mówiło się wówczas szeroko o podpisanym polsko-brytyjskim protokole w sprawie utworzenia polskiej floty wojennej w ramach Królewskiej Floty Brytyjskiej. Do Cupar-Fife dotarła także wiadomość o przejęciu przez polskich marynarzy niszczyciela „Piorun” i łodzi podwodnej „Sokół”. W 1944 r. piosenka trafiła na karty Zbioru pieśni polskich, wydanych na Bliskim Wschodzie. Nazwano ją pieśnią marynarzy polskich w Szkocji i opatrzono tytułem Na morze![1].
Drugi wariant tekstu został nadesłany przez Józefa Czarteckiego w ramach konkursu zorganizowanego staraniem Zarządu Głównego Związku Młodzieży Wiejskiej oraz redakcji tygodnika „Nowa Wieś”[3].
1. |
Szewera Tadeusz, Straszyński Olgierd, Niech wiatr ją poniesie: antologia pieśni z lat 1939–1945, wyd. 2 poszerzone, Łódź, Wydawnictwo Łódzkie, 1975, s. 693, 694, 769. |
2. |
|
3. |
Świrko Stanisław, Z pieśnią i karabinem: pieśni partyzanckie i okupacyjne z lat 1939–1945: wybór materiałów z konkursu ZMW i „Nowej Wsi”, Warszawa, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1971, s. 437, 561. |
4. |
|
5. |
Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 332, 333. |