Przy sadzeniu róż

Zgłoszenie do artykułu: Przy sadzeniu róż

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Odsłuchaj

Tytuł:	Przy sadzeniu róż
	Sadźmy róże
Autor słów:	Goszczyński, Seweryn
Autor muzyki:	nieznany
Data powstania:	1831 Brak zgodności, co do daty powstania utworu, jedna z publikacji podaje rok 1831 inna 1863.
Miejsce powstania:	Mikołajewice

Informacje

Utwór narodził się pod koniec 1831 r. w Mikołajowicach koło Wojnicza pod Tarnowem. Tam, w dworku Józefa Tetmajera, przebywał Goszczyński przez okres kilkunastu miesięcy (1831–1832), zmuszony do opuszczenia Królestwa Polskiego. W oryginale wiersza, pod tytułem, znajduje się dedykacja „Do M. S.”. Adresatem ukrytym w inicjałach był Michał Szwejcer, który razem z Sewerynem Goszczyńskim uczestniczył w szturmie na Belweder (1830). Oryginalna całość utworu zawiera cztery strofy. Ostatnia z nich brzmi:

Idźmy, szczepmy! Gdy to znuży,

Świat wiecznego odpocznienia

Da nam milszy kwiat od róży:

Łzy radości i wspomnienia^[6].

Do wiersza Goszczyńskiego dodano melodię nieznanego autora i tak powstała pieśń spopularyzowana pod tytułem Sadźmy róże^[3]. Melodia ta pochodzi z pieśni, którą wcześniej śpiewali zesłańcy gnani na Sybir.

W latach 1939–1945 utwór Seweryna Goszczyńskiego (w nieco zmienionej wersji) rozpowszechniony był wśród szerokich kręgów młodzieży. Warszawska Chorągiew Harcerek obrała sobie tę pieśń jako hymn. Po stu pięćdziesięciu latach strofy tej pieśni odżyły także w patriotycznym repertuarze śpiewów „Solidarności”^[6].

Bibliografia

1.	Straszewicz Marzenna, Ojców naszych śpiew: pieśni patriotyczne, Komorów, Prometeusz, 1992, nr 165.
2.	Waśniewski Zbigniew, Kaszycki Jerzy, To idzie młodość: śpiewnik jednogłosowy, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1962, s. 24, 25.
3.	Wacholc Maria, Śpiewnik polski, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1991, s. 52, 53.
4.	Łochowski Leon, Korniewski Wiesław, ...pieśń ujdzie cało...: śpiewnik.. T. 1, Warszawa, Oddział Kultury Departamentu Wychowania Wojska Polskiego, 1992, s. 108, 109.
5.	Heering Krzysztof, Śpiewnik harcerski, Warszawa, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1988, s. 30, 31.
6.	Bogusz Stanisława, Mocarni Polski miłowaniem: antologia pieśni i wierszy Polski Walczącej 1939–1945, Warszawa, Dom Wojska Polskiego, 2006, s. 70, 71. Publikacja przytacza zaktualizowaną wersję harcerską z lat 1939–1945.

Przy sadzeniu róż

Logowanie

Odzyskiwanie hasła