Pieśń o chmielu

Zgłoszenie do artykułu: Pieśń o chmielu

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:	Pieśń o chmielu
	Oj, chmielu, chmielu
	Żebyś ty, chmilu
	Żebyś ty, chmilu, na tyki nie laz
Klasyfikacja:	pieśń ludowa
Melodia:	ludowa z ziemi poznańskiej^[5]

Informacje

Pieśń była sporadycznie przyswajana poza granicami etnograficznymi Polski. Niegdyś śpiewana przez szlachtę, ale wyszła z użycia – według Glogera – u karmazynów na Mazowszu oraz na Podlasiu z początkiem XIX w., u szaraczków natomiast w pierwszej połowie XX w. Pieśń o chmielu należy do utworów obrządkowych, wykonywanych uroczyście w trakcie najważniejszego obrzędu weselnego tzw. oczepin, które oznaczają przejście Panny Młodej do społeczeństwa kobiet zamężnych. W związku z tym tylko mężatki i swachny mogły ją śpiewać. Treść zazwyczaj traktuje się dosłownie jako zwrot do rośliny, z której wyrabia się weselny alkohol, czyli piwo. Jednakże uznaje się także, iż słowo „chmiel” zostało użyte w tekście jako przenośnia, co również generuje dodatkowe przyporządkowanie utworu do gatunku pieśni symbolicznych^[1].

Bibliografia

1.	Bystroń, Jan Stanisław, Polska pieśń ludowa: wybór, Chicago, Rada Polonii Amerykańskiej, 1945, s. 5, 6.
2.	Kozłowski Kornel, Lud: pieśni, podania, baśnie zwyczaje i przesądy ludu z Mazowsza Czerskiego wraz z tańcami i melodyami, Warszawa, 1869, s. 231.
3.	Prosnak Jan, Siedem wieków pieśni polskiej: śpiewnik dla młodzieży z komentarzem historycznym, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1979, s. 7. Nuty.
4.	Wójcicki Antoni, Cieślak Antoni, Polskie pieśni i piosenki: śpiewnik polski, Warszawa, Wydawnictwo Polonia, 1989, s. 20, 197.
5.	Cepelli Jan, Śpiewnik strzelecki szkoły junaka: dla organizacyj przysposobienia wojskowego, Warszawa, Główna Księgarnia Wojskowa, 1933, s. 337, 338.
6.	Poźniak, Włodzimierz, Piosenki z krakowskiego, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1955, s. 42. Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu oraz muzyki utworu. Źródło piosenki: Nieszkowice Małe pow. Bochnia. W związku ze zmianami w administracyjnym podziale kraju istnieje możliwość dezaktualizacji informacji.
7.	http://www.ispan.pl Zbiory Fonograficzne Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk; wykonawca: Katarzyna Migdał, data zapisu: 13.12.1950 [odczyt: 10.08.2012].
8.	Wielki człowiek do małych interesów
9.	Adamczyk Jadwiga, Pieśni ludowe Lachów sądeckich, Lachów limanowskich, Lachów szczyrzyckich, Pogórzan, górali łącko-kamienickich, górali piwniczańskich, Zagórzan, Nowy Sącz, Sądecka Oficyna Wydawnicza Małopolskiego Centrum Kultury Sokół, 2002, s. 49.

Finansowanie

Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.

Pieśń o chmielu

Logowanie

Odzyskiwanie hasła