Pod Krakowem czarna rola,

Ja jej orał nie będę,/bis

Siądę sobie na swego konisia,

Na wojenkę pojadę./bis

Ja na wojnę, z wojny do dom,

A tyś się nie wydała,/bis

Powiedz że mi, moja najmilejsza,

Na kogoś ty czekała?/bis

Oj, czekałam ja, czekałam,

Mój Jasiu, na ciebie,/bis

Że jak ty już z tej wojenki wrócisz,

To ja wyjdę za ciebie./bis

To z wojenki wracam do dom

I żenić się nie będę,/bis

Siądę sobie na mego konisia,

Znów na wojenkę pojadę.../bis

Tę czapeczkę, coś mi dała,

Ja jej nosić nie będę,/bis

Siądę sobie na swego konisia,

Na wojenkę pojadę.../bis

Tę chusteczkę, coś mi dała,

Za onuckę będę miał,/bis

Żebyś sobie wcale nie myślała,

Żem o ciebie chociaż dbał./bis

Ten pierścionek, coś mi dała,

On nie będzie w kościele,/bis

Ja go wsadzę w lufę karabina,

Na Moskala wystrzelę./bis

Oj, nie będę ja, Jasiuniu,

O tobie pamiętała,/bis

Bo jakeś ty serca do mnie nie miał,

Ja też nie będę miała./bis^{[1], [11]}

Od Krakowa czarna rola,

Ja jej orał nie będę,

Siądę sobie na mego konika,

I na wojnę pojadę.

Tam w Krakowie w ślicznym domku,

Tam ma luba przebywa,

Siedzi sobie na małym stołeczku

Ślubne szaty wyszywa.

Nie będziesz ty moja miła

Ślubnych szatek wyszywać,

Bo już jutro rano, raniusieńko,

Muszę ostro w glidzie stać.

Stoję w glidzie jako kamień,

Stoję w glidzie jako rzecz,

Aż tu przyjdzie kula rozogniona,

Wyrwie chłopca z glidu precz.

Z wojny wracam do dom jadę,

A tyś się nie wydała –

Powiedz że mi, moja najmilejsza,

Na kogoś ty czekała.

Jam czekała, mój Jasieńku,

Jam czekała, na ciebie,

Że jak z wojny do domu powrócisz,

To ja wyjdę za ciebie.

Ja z wojenki powróciłem,

Lecz się żenić nie będę.

Siądę sobie na mego konika

I na wojnę znów jadę.

Tę chusteczkę, coś mi dała,

Za onuckę ja ją mam,

Żebyś sobie luba nie myślała,

Że ja Ciebie w sercu mam.

Ten pierścionek, coś mi dała,

On nie będzie w kościele.

Ja go wsadzę w lufę karabina,

I na wiwat wystrzelę.

Oj, nie będę ja, Jasieńku –

O Tobie pamiętała,

I kiedy ty serca do mnie nie masz,

I ja nie będę miała^[2]

Od Krakowa czarna rola,

Ja jej orał nie będę.

Siądę sobie na mego konika

I na wojnę pojadę.

Tam w Krakowie, w ślicznym domku

Tam ma luba przebywa.

Siedzi sobie na małym stołeczku,

Ślubne szaty wyszywa.

Wracam z wojny, idę do dom,

A tyś się nie wydała,

Powiedz-że mi moja najmilejsza,

Na kogoś ty czekała!

Ej czekałam – Jasiu miły –

Czekałam ja na ciebie,

Że jak kiedy z wojenki powrócisz,

To się wydam za ciebie.

Nie mam ja ci ani chaty,

Ani pola żadnego,

Hej pojadę sobie na wojenkę,

A ty weźmiesz innego.

Tę chusteczkę, coś mi dała

Za onuckę w bucie mam,

Żebyś sobie czasem nie myślała,

Że ja ciebie w sercu mam.

Pierścioneczka, coś mi dała

Nie poświęcę w kościele,

Wsadzę go do lufy karabina

I na wiwat wystrzelę.

Mój Jasieńku chodź pocałuj,

A na wojenkę nie jedź,

Bo jak z wojny do domu nie wrócisz,

Mnie bez ciebie czeka śmierć.

Daj mi usta kochaneczko,

Pocałuję cię nie raz,

Kiedyś wierna, to chociaż i zginę,

Ty mi w niebie buzi dasz.^[3]

Pod Krakowem czarna rola,

ja jej orał nie będę,/bis

/siądę sobie na mego konika,

na wojenkę pojadę./bis

Tam w Krakowie w ślicznym domku,

tam ma luba przebywa,/bis

/siedzi sobie na małym stołeczku,

ślubne szaty wyszywa./bis

Wracam z wojny, idę do dom,

a tyś się nie wydala,/bis

/– Powiedz-że mi, moja najmilejsza,

na kogoś ty czekała?/bis

– Oj, czekałam, ja czekałam,

mój Jasieńku, na ciebie,/bis

/że kiedy ty z wojenki powrócisz,

ja się wydam za ciebie./bis^{[4], [5]}

Od Krakowa czarna rola,

ja jej orał nie będę.

Wsiądę sobie na mego konika,

na wojenkę pojadę.

Tam w Krakowie w ślicznym domku,

tam ma luba przebywa.

siedzi sobie na małym stołeczku,

ślubne szaty wyszywa.

Wracam z wojny, idę do dom,

a tyś się nie wydała.

Powiedzże mi, moja najmilejsza,

na kogoś ty czekała.

Ej, czekałam, Jasiu miły,

czekałam ja na ciebie,

że jak kiedy z wojenki powrócisz,

to się wydam za ciebie.

Nie mam ja ci ani chaty,

ani pola żadnego,

hej, pojadę sobie na wojenkę,

a ty weźmiesz innego.

Tę chusteczkę, coś mi dała,

za onuckę w bucie mam,

żebyś sobie czasem nie myślała,

że ja ciebie w sercu mam.

Pierścioneczka, coś mi dała,

nie poświęcę w kościele,

wsadzę go do lufy karabina

i na wiwat wystrzelę.

Mój Jasieńku, chodź, pocałuj,

a na wojenkę nie idź,

bo jak z wojny do domu nie wrócisz,

mnie bez ciebie czeka śmierć.

Daj usteczka, kochaneczko,

pocałuję cię nie raz.

kiedyś wierna, to chociaż i zginę,

ty mi w niebie buzi dasz.^{[6], [10]}