Prejzner, Tadeusz

Zgłoszenie do artykułu: Prejzner, Tadeusz

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Prejzner, Tadeusz

Pseudonim:

Sokulski, Adam

Data urodzenia:

17 marca 1925

Miejsce urodzenia:

Radzyń Podlaski

Data śmierci:

2010

Informacje

Pianista, kompozytor i aranżer, także publicysta i pedagog. Studia pianistyczne u Zbigniewa Drzewieckiego rozpoczął w czasie okupacji. Kontynuował je po wojnie w Krakowie. Absolwent Wydziału Teorii i Kompozycji Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie w klasie Kazimierza Sikorskiego. W czasie studiów grał na fortepianie w duecie z Marianem Radzikiem i w zespole Tysiąc Taktów Muzyki Jazzowej Zygmunta Karasińskiego.

W 1950 r. utworzył przy krakowskim klubie Rotunda akademicki big-band jazzowy, w którym grali m.in.: Roman Dyląg, Jerzy MatuszkiewiczAndrzej Trzaskowski.

W latach 1954–1957 był kierownikiem muzycznym i dyrygentem Zespołu Pieśni i Tańca Domu Kultury w Starachowicach. W 1957 r. przeniósł się na studia muzyczne do Warszawy. Współpracował ze studenckimi kabaretami klubu „Stodoła”. Komponował dla kabaretu Szpak, Dudek oraz dla Studenckiego Teatru Satyryków.

W latach 60. prowadził własny zespół muzyczny, z którym dokonał licznych nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia oraz na LP Spacer brzegiem morza. Publikował artykuły i recenzje na łamach „Jazzu” i „Jazz Forum”. W latach 1974–1978 pracował w Redakcji Muzycznej Polskiego Radia.

Jest kompozytorem:

– utworów muzyki symfonicznej i kameralnej, m.in. I Symfonii na wielką orkiestrę symfoniczną, Scherza Kwartowego na małą orkiestrę, Czterech preludiów na zespół kameralny, Dwóch światów na dwa kwartety smyczkowe, Wariacji na kwartet smyczkowy, Ośmiu etiud kameralnych na kwintet dęty i kwartet smyczkowy, Trzech etiud na instrumenty dęte, Kwintetu na blachę, II Tria na róg, trąbkę i puzon, Cyklu pieśni na głos z fortepianem do tekstów Wandy Bacewicz;

– utworów instrumentalnych;

– ilustracji muzycznych dla teatru i filmu;

– piosenek m.in. dla Ali-Babek, Igi Cembrzyńskiej, Andrzeja Dąbrowskiego, Urszuli Dudziak, Fryderyki Elkany, Kaliny Jędrusik, Marii Koterbskiej, Hanny Rek, Andrzeja RosiewiczaIreny Santor oraz dla dzieci.

Jest laureatem nagrody w konkursie Związku Kompozytorów Polskich w 1963 r. za Cztery preludia na zespół kameralny oraz I nagrody w kategorii piosenek estradowych i kabaretowych na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’65 za Światowe życie[1].

Bibliografia