Nazwisko: |
Prejzner, Tadeusz |
Pseudonim: |
Sokulski, Adam |
Data urodzenia: |
17 marca 1925 |
Miejsce urodzenia: |
Radzyń Podlaski |
Data śmierci: |
2010 |
Pianista, kompozytor i aranżer, także publicysta i pedagog. Studia pianistyczne u Zbigniewa Drzewieckiego rozpoczął w czasie okupacji. Kontynuował je po wojnie w Krakowie. Absolwent Wydziału Teorii i Kompozycji Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie w klasie Kazimierza Sikorskiego. W czasie studiów grał na fortepianie w duecie z Marianem Radzikiem i w zespole Tysiąc Taktów Muzyki Jazzowej Zygmunta Karasińskiego.
W 1950 r. utworzył przy krakowskim klubie Rotunda akademicki big-band jazzowy, w którym grali m.in.: Roman Dyląg, Jerzy Matuszkiewicz i Andrzej Trzaskowski.
W latach 1954–1957 był kierownikiem muzycznym i dyrygentem Zespołu Pieśni i Tańca Domu Kultury w Starachowicach. W 1957 r. przeniósł się na studia muzyczne do Warszawy. Współpracował ze studenckimi kabaretami klubu „Stodoła”. Komponował dla kabaretu Szpak, Dudek oraz dla Studenckiego Teatru Satyryków.
W latach 60. prowadził własny zespół muzyczny, z którym dokonał licznych nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia oraz na LP Spacer brzegiem morza. Publikował artykuły i recenzje na łamach „Jazzu” i „Jazz Forum”. W latach 1974–1978 pracował w Redakcji Muzycznej Polskiego Radia.
Jest kompozytorem:
– utworów muzyki symfonicznej i kameralnej, m.in. I Symfonii na wielką orkiestrę symfoniczną, Scherza Kwartowego na małą orkiestrę, Czterech preludiów na zespół kameralny, Dwóch światów na dwa kwartety smyczkowe, Wariacji na kwartet smyczkowy, Ośmiu etiud kameralnych na kwintet dęty i kwartet smyczkowy, Trzech etiud na instrumenty dęte, Kwintetu na blachę, II Tria na róg, trąbkę i puzon, Cyklu pieśni na głos z fortepianem do tekstów Wandy Bacewicz;
– utworów instrumentalnych;
– ilustracji muzycznych dla teatru i filmu;
– piosenek m.in. dla Ali-Babek, Igi Cembrzyńskiej, Andrzeja Dąbrowskiego, Urszuli Dudziak, Fryderyki Elkany, Kaliny Jędrusik, Marii Koterbskiej, Hanny Rek, Andrzeja Rosiewicza i Ireny Santor oraz dla dzieci.
Jest laureatem nagrody w konkursie Związku Kompozytorów Polskich w 1963 r. za Cztery preludia na zespół kameralny oraz I nagrody w kategorii piosenek estradowych i kabaretowych na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’65 za Światowe życie[1].